Mooi oprecht boek.

Na Piet Kreel is nog wel is het direct weer thuiskomen in Tom Kreel is nog steeds; de personages en gebeurtenissen komen gelijk weer boven. Elk hoofdstuk wordt ingeleid met een mooie passende korte titel en de wijze van vertellen maakt dat je snel en makkelijk in het verhaal zit. De kracht van Geurtse is dat hij het allemaal zo echt weet te maken. Dit zijn echte personages, met echte reële problemen. Ze reageren zoals je hoopt dat ze gaan doen en af en toe ook juist niet, heerlijk.

Drama vs. Feelgood in een persoonlijk en prachtig jasje; het is een pure inkijk in het leven van een familie die gewoon je buren zouden kunnen zijn. Geurtse verweeft veel muziek in dit verhaal en doet dit structureel waardoor het mooi en passend is.

Zoals je mag verwachten wordt er regelmatig een tik humor uitgedeeld en dat geeft ook weer een balans. Want ook de minder mooie onderwerpen worden niet geschuwd. Het met elkaar zoeken naar het omgaan met verlies, met verdriet, met verandering waar je zo niet op zat te wachten, is prachtig gedaan. De één is daar dan ook heel anders in dan de ander. Waar ik Freek in eerste instantie gewoon een dikke lul vind, weet zich dat later toch nog om te vormen naar een vorm van begrip. En neem Piet, stiekem blijft hij ook als side-kick mijn favoriet. Zijn verleden en dan zijn manier van reageren; Piet heeft me weer compleet ingepakt. Ik noem er nu twee maar de complete familie met aanhang speelt een eigen rol en de zoektocht van Tom naar zichzelf wordt geweldig neergezet. Dat hij daarnaast met behulp van anderen niet alleen zijn eigen belang voor ogen houdt geeft een moraal mee waar ik gewoon heel blij van word.

Geen minpuntjes? Ja toch wel een kleintje. Ze zijn schaars maar de seksscènes vond ik niet om aan te lezen. De woordkeuze irriteert, de dialogen zijn van dien aard dat ik denk ik: Mien God laat mij hier buiten. Over smaak valt niet te twisten maar het is een feit dat seks niet zomaar aangehaald wordt. Het heeft zijn doel en het weet vervolgens over te gaan in mooi geschreven stukken waarin de gevoelens van Tom gevoelig en begrijpbaar neergezet worden.

Ik ben gewoon echt wel Kreel fan nu. Waar hier een tweede verhaal een einde vindt, ligt er volop ruimte om door te kunnen borduren op andere personages. Laten we hopen dat Michiel dat ook denkt.

Conclusie:

Schrijfstijl: 3.5

Plot: 4

Psychologie: 4.5

Leesplezier: 4

Originaliteit: 3.5

Vier sterren voor Tom Kreel is nog steeds – Op zwart.

Karin Meinen - Samenlezenisleuker