Zo anders en toch zó Lauerhohn!

Om maar met de deur in huis te vallen; wat een bijzonder en indrukwekkend boek zet Terrence hier neer met Zielenmenners. Allereerst bevind je je nog redelijk in de realiteit. De schrijfstijl voelt direct als een dikke yes, dit is weer thuiskomen in de wereld van Lauerhohn. De moorden zijn grof en bruut, en je hebt al snel in de gaten dat realiteit, zoals wij die kennen, in ieder geval geen stand gaat houden. Toby wordt fantastisch neergezet, zijn drijfveer, zijn krachten, dit is prachtig en dit is tevens niet best.

Zo ook de foute chemie tussen hem en Suzan. Deze foute aantrekkingskracht slingert je heen en weer want je keurt het af, maar het intrigeert des te meer.

Van de echte wereld vlieg je vervolgens regelrecht de met horror doorspekte fantasy in en hoe! Ik absorbeer elk woord, vertraag het leestempo, want hier wordt op een heel eigen, beschrijvende, en niet altijd makkelijke wijze, het geheel aan personages/wezens en gebeurtenissen in een bizarre wereld neergezet. Het zal daardoor voor een ieder niet altijd even toegankelijk zijn, maar manman dit is wel wat je noemt een vet potje schrijven! En no worries, de snelheid komt er met regelmaat zeker weer in d.m.v. de dialogen en de gevechten die ook ruimschoots aanwezig zijn. Goed vs. Kwaad en denk niet dat dit zwart/wit is want je waant je zo af en toe ook even flink in dat grijze schemergebied. Dat zijn spannende stukken en de personages weten te raken. Je verafschuwt ze, en je houdt van ze.

De spanningsboog wordt steeds meer en prachtig aangetrokken en het blijft zó de vraag hoe dit gaat aflopen. En dan is daar de laatste bladzijde, BAM zo recht je hart binnen en dan zet het te denken. Moet het bezinken.

Om vervolgens tot de conclusie te komen: Damn, dit is niet altijd makkelijk maar wel steengoed!

Conclusie:

Vier sterren voor Zielenmenners.

Karin Meinen-Samenlezenisleuker