Bijzonder verhaal

Met een oprechte interesse in de 2e wereld oorlog ben ik begonnen aan dit boek.
In de eerste bladzijden, het begin van Brasse zijn leven in Auschwitz, lijkt hij een gewone fotograaf die portretfoto's maakt van de andere gevangenen.

Samen met zijn team probeert Brasse op een waardige manier deze mensen, die vaak ten dode opgeschreven waren, op de foto te zetten.

Na mate het boek vordert worden de verzoeken van het foto's maken steeds minder aangenaam. Vooral de manier waarop de sterrelisatie van diverse jonge meisjes wordt beschreven is me bij gebleven.
Dat je mensen zoiets kunt aandoen, dat kan ik moeilijk bevatten.

Het verhaal schept een duidelijk beeld over hoe het leven in het kamp is wanneer je het wat beter hebt. Brasse is erg geliefd bij zijn Duitse baas en dat maakt dat hij het redelijk goed heeft. Af en toe wat extra eten, geen mishandelingen, alleen keijard werken voor de Duitsers.

Vlak voor het boek het einde van de oorlog beschrijft neemt Brasse een dapper besluit door de foto's die hij heeft gemaakt niet te vernietigen zoals zijn opdracht luidde, maar te verstoppen in de studio. Dankzij deze dappere actie kan Brasse na de oorlog, als overlevende van Auschwitz, vertellen over zijn tijd in het kamp.

Een mooi boek, dat wanneer je geintresseerd bent in Auschwitz een goede opstap is om je nog nieuwsgieriger te maken naar de verhalen achter deze gruwelijke werkelijkheid.
Ik zie het als een goede toevoeging en voorbereiding aan mijn reis naar Auschwitz op 2 maart 2017.