Aardig debuut, maar geen hype

"Lees de zomerhit De Meisjes van Emma Cline" hoor ik bijna dagelijks op de radio voorbij komen. Dus vol enthousiasme begon in het aan boek.

Evie krijgt in de woning van een vriend bezoek van diens zoon en vriendin. Deze geven aanleiding voor Evie om in gedachten terug te gaan naar de zomer in 1969. De zomer waarin Evie kennismaakte met Suzanne en de rest van de meisjes op de ranch van Rusell. Evie vecht die zomer met het opgroeien naar volwassenheid toe en het ontvangen van liefde of krijgen van erkenning. Na een ruzie met haar beste vriendin ontmoet ze Suzanne en wordt ze meegezogen in een total andere wereld. Het boek draait voornamelijk om het krijgen van erkenning van Suzanne en niet zozeer van de leider van de groep, Rusell.
Gedurende het verhaal ga je terug van heden naar verleden en vise versa. Dit geeft het boek met regelmaat een aangename wending, want het verhaal zelf kabbelt wat voort. Je hebt al snel door dat er een aantal moorden gepleegd zijn door de groep waar Evie bij aanhaakt, maar je blijft doorlezen om te weten te komen wat haar aandeel is.

Het is een aardig debuut, maar de hype achter dit boek heb ik niet kunnen ontdekken. Het verhaal is redelijk geschreven, maar er zit weinig vaart in en het plot is afgeraffeld. Het heeft mij in ieder geval niet kunnen boeien.