Vlot, overtuigend en helder neergezet !

Boem Boem 1 is het eerste deel van een tweeluik en speelt zich afwisselend af in Antwerpen, België en Duitsland. Hoewel de titel erg strategisch gekozen is komt hij wel degelijk voor in het verhaal. Van der Cruysse laat twee verhaallijnen naast elkaar lopen. De ene speelt in het jaar 2020 en voor het andere moeten we terug naar 1986. In dat jaar was België in de ban van CCC en de Bende en in Duistland was er de Baader-Meinhof groep.

1986
Moon Kroon en Korneel De Backer zijn beiden sergeant in het Belgische leger en tewerkgesteld bij de munitiecompagnie in Lüdenscheid, Duitsland. Als ze onderweg zijn met een konvooi krijgt hun camion – volgeladen met granaten - panne. Na overleg zit er niets anders op dan de kistjes handgranaten over te laden in een andere vrachtauto. Door een stom toeval komen vier kistjes met granaten terecht bij Moon & Korneel. Wat moeten ze daarmee aanvangen? Dit krijgen ze niet verkocht aan hun overste. Dus komt Moon met een plan. Alleen loopt dat plan heel anders dan verwacht.

2020
Honderd jaar na datum – de eerste marathon dateert van de Olympische spelen 1920 in Antwerpen – staat Antwerpen op zijn kop voor de jubileum editie van de marathon. Wat een groot feest had moeten worden eindigt in mineur als een granaat afgaat tussen de lopers. Als de hulpdiensten terplekke zijn gaat een volgende granaat af, en nog één. Vrij snel na de aanslag eist IS die op, maar even vlug is men het erover eens dat de aanpak niets te maken heeft met de modus operandi die IS hanteert. Het onderzoeksteam zit met de handen in het haar en blijven in het duister tasten naar een mogelijke dader of daders. Als Alexandra Vierendeel – ooit legerofficier van de munitie eenheid in Lüdenscheid - aanklopt bij de onderzoekers om haar verhaal te doen, verschijnt er een lichtje in de tunnel en vallen er verschillende stukjes op hun plaats. Maar het einde is nog lang niet in zicht!

Waar velen onder ons bewust of onbewust bang voor zijn laat Van der Cruysse werkelijkheid worden in Boem Boem 1. Een aanslag tijdens een groot event. Het decor: Antwerpen. De auteur laat het je beleven alsof je er middenin zit. De chaos, de paniek, de eerste hulp die arriveert. Het is erg levendig en realistisch neergezet. Daarna komt de vraag wie en waarom? Zoals we gewend zijn van Jan schrijft hij met kennis van zaken. Dat Lüdenscheid gekozen is als uitvalbasis voor zijn verhaal is geen toeval, om de simpele reden dat hij daar zelf zijn legerdienst heeft gedaan. Daardoor is dit verhaal niet enkel levensecht qua setting, maar ook exceptioneel filmisch.

De karakters zijn - naargelang hun rol in het geheel - goed uitgewerkt. Jan heeft het weer geflikt een verhaal to the point en zonder omwegen neer te zetten. Beide verhalen zijn uitgewerkt tot in detail en komen naar de plot - min of meer - samen. De sfeerschetsen zijn expressief en de zalige schrijfstijl zorgt voor optimaal leesplezier. Hoewel het thema wel erg dicht aan de werkelijkheid leunt, zorgt de scherpzinnige ‘Van der Cruysse’-humor dat je van tijd tot tijd met een big smile op je gezicht zit.

Dat Van der Cruysse een vlotte pen heeft is weer maar eens bewezen. Het verhaal blijft boeien en verveelt geen moment. De plot is er eentje die je niet ziet aankomen en ik moest nog eens teruglezen of ik het wel goed had begrepen. Hoewel de opbouw redelijk complex in elkaar zit – twee verhaallijnen elk in een andere tijd en verschillende plaatsen – blijkt het weer een goed geconstrueerd verhaal te zijn.

Van der Cruysse heeft het weer geflikt. Een vlot verhaal, overtuigend en helder neergezet en het zakt geen moment in elkaar. Nu we kennis hebben gemaakt met de personages, ben ik heel benieuwd naar deel twee. Want buiten het feit dat er een heleboel zaken om opheldering vragen blijft ook de vraag hoe het verhaal verder gaat…. We zullen het meemaken in Boem Boem 2!
Voor nu 4,5 knallende sterren.