Langdradig en onnodig ingewikkeld

De Monogram Moorden

Sophie Hannah - Agatha Christie

320 bladzijden - zachte kaft

Uitgever - The House of Books

8 juni 2014


Achterflap:

1929 - Poirots rustige avondmaal in een Londens koffiehuis wordt verstoord als een opgejaagde, jonge vrouw hem toevertrouwt dat iemand op het punt staat haar te vermoorden. Ze is doodsbang, maar zegt dat het recht zal zegevieren als ze dood is, en ze smeekt Poirot geen onderzoek te verrichten in het geval van haar dood. Later die nacht worden drie mensen dood aangetroffen in een chic, Londens hotel. De moordenaar heeft drie sinistere aanwijzingen achtergelaten: een manchetknoop met initialen in de mond van elk slachtoffer. Al snel is Hercule Poirot verwikkeld in de zaak en terwijl hij alles op alles zet om de bizarre stukjes van de puzzel in elkaar te zetten, maakt de moordenaar zich op om weer toe te slaan...


Toen ik de achterflap las had ik geen idee waar het verhaal heen zou gaan, eigenlijk liggen alle mogelijkheden open en wordt er niet veel prijsgegeven.
Het is een hele tijd geleden dat ik een AC las en ik weet me te herinneren dat ik in haar boeken op het verkeerde been gezet werd en dat de ontknoping altijd verrassend was.

Dit verhaal groeit dan ook langzaam naar de plot, de ontknoping. Als lezer krijg je mondjesmaat alle puzzelstukjes in je schoot en toen ik dacht dat ik het wist, kwam er weer een ander stukje dat mij op het verkeerde been zette.

Naarmate het verhaal verder kabbelde werden mijn grijze celletjes enigszins geprikkeld om verder te lezen. De boeken van AC zijn met meer vaart en humor geschreven, ze lezen als een trein. Bij dit boek heb ik mezelf meermaals moeten 'forceren' om verder te lezen. Te langdradig, te veel beschrijvingen en herhalingen die eigenlijk niet terzake deden en waardoor het verhaal onnodig ingewikkeld werd.

Ik kende de auteur niet, ttz ik had nog geen boek van haar gelezen. Volgens verschillende recensies die ik gelezen had van enkele van haar boeken, lagen mijn verwachtingen hoog. Met dit boek heeft Sophie Hannah mij helaas niet kunnen overtuigen, jammer.
Voor mij heeft het boek dan ook niets dat eruit springt, dat het de moeite waard maakt. Het ging soms mijn grijze celletjes iets te boven!

Ik vind het wel een durven van de schrijfster om een Hercule Poirot (AC) op papier te zetten en daarom geef ik Sophie Hannah het voordeel van de twijfel en zal ik ooit nog een boek van haar lezen om haar eigenste schrijfstijl te ontdekken!!