Beeldend, vlot en ongecompliceerd = leesplezier!

‘De verleidsters’ is het vervolg op ‘Bloedlink’ en is het tweede deel van een trilogie. De aanleiding voor dit verhaal was een ANP-bericht. De fantasie van Marianne en Theo werd hierdoor geprikkeld en na research te hebben gedaan in Rome kreeg dit verhaal vorm.
Het ligt voor de hand dat ook nu het auteurs-duo gekozen heeft om heden en verleden door elkaar te mixen en er een vloeiend in elkaar lopend verhaal van te maken. Ik ben fan van deze boeken. Ondanks dat het fictief is zijn er ook non-fictieve zaken in het verhaal. Dit merk je tijdens het lezen, maar ze doen dit zelf uit de doeken in hun nawoord, wat trouwens erg interessant is. Zoals ze daar zelf aangeven, zal eenieder die de Sixtijnse Kapel ooit zal bezoeken met heel andere ogen naar de Fresco’s kijken. Ook ondergetekende!

Het verhaal neemt zijn aanloop met een proloog die zich afspeelt in 1995. Je zit gelijk mee in het verhaal en vraagt je af welke kant het op zal gaan. En net als in ‘Bloedlink’ krijg je hiervoor gaandeweg het verhaal de nodige puzzelstukjes aangereikt.

Dan duik je terug in de tijd naar 1509. Dit is het jaar dat Michelangelo Buonarroti werkte aan zijn plafondschildering in de Sixtijnse Kapel. Mirabella, die ‘s nachts op de vlucht is na een uit de hand gelopen klus, duwt lukraak een deur open om uit de handen van haar achtervolgers te blijven. Bij een schilder vindt ze een veilige plek voor de nacht. Die schilder is Michelangelo en hij geeft haar niet alleen die nacht een veilige (t)huis, maar stelt voor dat ze samen met haar dochtertje bij hem komt inwonen als huishoudster. Als ze op een dag mee moet naar het Vaticaan krijgt ze de schrik van haar leven. Er wordt haar heel wat duidelijk!

In het heden maken we opnieuw kennis met Emilia en Luigi, de hoofdpersonages uit ‘Bloedlink’. Emilia is voor een korte vakantie in Rome en ziet er Luigi weer terug, hoofd Corpo dell Gendarmia van het Vaticaan. Al snel blijkt dat Luigi zijn tijd zal moeten verdelen tussen haar en een nieuwe zaak die zijn aandacht vraagt. Twee brieven van Michelangelo die twintig jaar geleden verdwenen zijn, zijn terug opgedoken. Door een samenloop van omstandigheden is Emilia binnen de kortste keren betrokken bij de zaak. Is ze ook deze keer slim genoeg om zich hieruit te werken?

Well Done...

Ook dit boek leest als een trein. Met hun beeldende, vlotte en ongecompliceerde schrijfstijl raas je er doorheen. Door de uitgebreide beschrijving van Rome, als ook van het oude Rome, de Sixtijnse Kapel en de historische feiten, merk je dat ze kennis van zaken hebben. De personages zijn bijna echt te noemen en zijn voldoende uitgewerkt om een goed beeld te krijgen van wie ze zijn. De erbarmelijke omstandigheden waarin Mirabella leeft en hoe ze voor haarzelf en haar dochtertje het hoofd boven water probeert te houden, zijn zo expressief dat ze je raken.

Een leuk detail is dan weer dat het logo van De Crime Compagnie, een driemaster, boven elk historisch hoofdstuk staat. Op die manier hoef je niet na te denken in welke tijd je leest en kun je ten volle genieten van het verhaal. Het ultieme leesplezier.

Omdat het hier om een trilogie gaat is het ook erg prettig dat er tussen de verschillende delen niet teveel tijd zit. Laat ons hopen dat deel 3 niet te lang op zich laat wachten, want ‘De verleidsters’ eindigt met een enorme cliffhanger in beide verhaallijnen. Hierdoor is het nog meer uitkijken naar ‘Zondeval’, waarin we zullen ontdekken hoe het afloopt met Emilia en Luigi. Laat maar komen :-)

‘De verleidsters’ geef ik graag 4 verleidelijke sterren.

Karin