Een 'echte' Slaughter

Na een brutale overval wordt het leven van de zusjes Quinn nooit meer hetzelfde. Gamma, hun moeder wordt voor hun ogen vermoord en zelf ontsnappen ze ternauwernood aan de dood.

Achtentwintig jaar later - Sam heeft in New York haar leven zorgvuldig opgebouwd en wil niets meer met Pikeville, het dorp uit haar jeugd te maken hebben. Charlie is in Pikeville blijven wonen. Als zij getuige is van een dubbele moord komen de demonen uit het verleden weer boven drijven. En als er niet veel later een aanslag op haar vader wordt gepleegd, neemt zij contact op met Sam. Met veel tegenzin en niet van plan langer te blijven dan noodzakelijk zakt die terug af naar Pikeville.

Slaughter begint haar verhaal met de jonge zusjes Quinn. Twee gelukkige kinderen, een schat van een moeder en een vader die advocaat is.... Tot het noodlot toeslaat en hun leven op een paar seconden drastische wendingen neemt. Slaughter heeft dit erg beeldend neergezet, zodat je als lezer een goede kijk krijgt in het hoe en waarom. Als na achtentwintig jaar Sam onverhoeds terug naar Pikeville komt blijkt pas welke spanningen er tussen de zussen ontstaan is. Vanuit het perspectief van zowel Sam als Charlie kom je als lezer te weten wat er zich in het verleden heeft afgespeeld.
Daardoor krijg je regelmatig herhalingen in het verhaal, wat langs de ene kant de vaart er voor een stuk uithaalt, maar langs de andere kant roepen die herhalingen vragen op en vraag je je af wat waar is en wat niet. Daardoor bouwt Karin Slaughter een zekere spanning op, niet nagelbijtend, maar genoeg om de lezer te blijven boeien.

Ook deze keer koos Slaughter voor een standalone. Sara en Will blijven nog een paar jaartjes op non-actief. 'Goede dochter' is dan ook een heel ander boek dan we van haar gewend zijn, maar de herkenbare Slaughter-ingrediënten zijn zeker aanwezig. De gruwelijke scènes* die, net als in haar vorige boeken, tot in detail beschreven zijn. Maar ook de vlotte schrijfstijl en de levensechte karakters maken van dit boek een echte Slaughter.

"Bloed spoot tegen het plafond. Gutste over de vloer. Gloeiende, draderige rode slierten spatten over Charlottes hoofd en spetterden tegen de zijkant van Samantha's hals en gezicht. Gamma viel op de vloer"

In 'Goede dochter' zijn de karakters degelijk uitgediept. Als lezer kun je zo in de schoenen van een van hen gaan staan. Het raakt je! Als je naar de plot toe de ware toedracht van de titel leest krijgt je spontaan kippenvel. Wat vooral opvalt: na achtentwintig jaar is Samantha Sam geworden en Charlotte Charlie.

Met 'Goede dochter' heeft Slaughter een prima en geloofwaardig verhaal neergezet. Ze schrijft met kennis van zaken en kaart op die manier het rechtssysteem in Amerika aan en het (nog steeds) grote verschil tussen arm en rijk. Hoewel het geen Sara Linton is heb ik genoten van dit boek, maar ik pits er een sterretje af omdat de verschillende herhalingen die voorkomen in het verhaal er toch de vaart voor een stuk uithalen. 4 prachtige sterren voor 'Goede dochter'.

Karin - De Perfecte Buren
https://perfecteburenleesclub.blogspot.nl

Dank aan HarperCollinsHolland voor dit recensie-exemplaar

*uit het interview dat wij met Karin hadden in Antwerpen
Ook in 'Goede dochter' beschrijf je de meest gruwelijke dingen tot in het detail. Waarom?
In verhouding met andere auteurs vallen er in mijn boeken niet zo heel veel doden. Ik beschrijf de gebeurtenissen tot in het kleinste detail en dit maakt het verhaal realistischer. Het is ook meestal zo dat er in mijn boeken personages sterven waar de lezer zich bij betrokken voelt. Als je bijvoorbeeld in de krant leest dat iemand op een verschrikkelijke manier aan zijn eind is omgekomen dan vind je dat minder erg dan wanneer het iemand is die je kent, waar je om geeft. Zo wil ik het in mijn boeken ook, wanneer de lezer de personages echt kent, is de betrokkenheid en het meeleven van de lezers groot. Wanneer je niet met een personage meeleeft, dan vind je het ook niet erg wanneer de persoon sterft.