'De tand des tijds'

‘Het laatste woord’ - Piet Baete
Genre: thriller
Uitgever: Lannoo
ISBN: 978 94 014 4638 9
Uitvoering: paperback
Aantal pagina's: 318
Uitgave: oktober 2017

Dank aan Piet Baete en Lannoo voor dit recensie-exemplaar.

Achterflap

Inspecteur Patrick Van Dijk wordt dood aangetroffen in zijn slaapkamer met vier messteken in zijn onderbuik. De federale politie ontdekt al snel dat er een intern tuchtonderzoek naar Patrick werd gevoerd. Een typische afrekening met een corrupte flik of speelt het verleden toch een rol? Vijftien jaar geleden werd Patricks zoontje vermoord, een onopgeloste zaak die nu opnieuw wordt opgedolven. Wie was toen de schuldige? De speurders onderzoeken systematisch alle sporen en ontdekken de ware toedracht. Of dat denken ze toch.

***
Met 'Wie niet weg is' heeft Piet Baete mij vorig jaar overdonderd. Ik was dan ook heel benieuwd naar 'Het laatste woord'. In 59 hoofdstukken met verschillende tijdspannes en verhaallijnen neemt de auteur je mee in deze literaire thriller. 

'Heb jij papa vermoord?' 

Daarmee begint 'Het laatste woord'. De nieuwsgierigheid is geprikkeld en je bent getriggerd om verder te lezen. 

Baete is een scenarist en dat merk je duidelijk aan zijn schrijfstijl. Korte zinnen, snelle dialogen, je raast er doorheen. De combinatie met het 'nu' en de sprong in de tijd is magnifiek neergezet. Daardoor krijg je een zeer gedetailleerde kijk op wat er is gebeurd. Een gezin dat getekend is door een gebeurtenis met grote gevolgen. 

De twee broertjes, Willem en Maarten van Dijk, spelen buiten verstoppertje. Papa kijkt naar de Ronde van Vlaanderen en mama ligt met zware migraine op bed. En dan wordt Willem dood teruggevonden, op de dag dat Maarten zijn eerste melktandje verliest. Een spijtig ongeluk of moord? Vijftien jaar later is papa dood. Vermoord! Heeft het een met het ander te maken?

Baete sleurt de lezer mee en gaandeweg kom je steeds meer te weten over wat er toentertijd gebeurd is. Hoewel het een thriller is, is er toch weer die scherpe kijk van Baete op het leven. Het is niet enkel de moord op Patrick van Dijk die de lezer bezighoudt, maar vooral het onderliggende: schuldgevoel, vertrouwen, vriendschap, frustratie en boetedoening met daar ontegensprekelijk aan verbonden - letterlijk - 'de tand des tijds'. Geen oppervlakkig geschreven verhaal, maar eentje met diepgang waar vooral Maarten op zoek is naar zichzelf en het verleden een plek wil geven.

'Het verleden was aan zet. Het verkoos te blijven en niet vergeten te worden, als een slechte vriend die altijd weer de weg naar hem terugvond en nooit van zijn zijde week'

Met 'Het laatste woord' heeft de auteur een verhaal gecreëerd dat de lezer uitdaagt om mee te denken of misschien nog beter verwoord, door te denken. Want welbeschouwd is het niet de moord op Patrick die de aandacht vraagt, maar zijn het vooral de gebeurtenissen van vijftien jaar geleden en alles wat daarmee gepaard gaat. En ook nu wordt, net als in 'Wie niet weg is', de stijl van het verhaal gekenmerkt door Baetes filosofische redeneringen die je aan het denken zetten.

'Verwacht geen normale reacties in abnormale omstandigheden'

Het verhaal is daarenboven goed opgebouwd, is fascinerend en de karakters zijn goed uitgewerkt in functie van het verhaal. Baete stelt daarin zeker niet teleur. Bovendien is het realistisch geschreven met mooi opgebouwde zinnen die een lust voor het oog en voeding voor de geest zijn. Hoewel het pas naar het einde duidelijk wordt, speelt de titel een pakkende rol. Misschien is niet alles wat zich afspeelt even aannemelijk en soms wat kort op de bal, maar het past in het verhaal en heeft daardoor zeker geen negatief effect op het leesplezier. 

Piet Baete heeft een eigen excellente manier van schrijven die ik ten zeerste kan appreciëren. Door onverwachte wendingen, emoties en het filmische schrijven word je meegezogen in het verhaal. Voor mij was dit één van de moeilijkste recensies die ik ooit schreef eenvoudigweg omdat ik niets wil prijsgeven van het verhaal!

4,5 ster voor 'Het laatste woord' - ik zwijg nu :-)