Lezersrecensie
Schitterend en origineel debuut!
Justine de Jager woont samen met haar zoon Fred en diens echtgenote Katja, in dezelfde appartementenblok. Justine woont onder haar zoon, op de tweede verdieping. Trappenlopen wordt voor Justine steeds zwaarder en als Fred zijn moeder komt halen voor de maandelijkse familiemaaltijd, heeft hij nog een verrassing in petto voor haar.
‘Mijn zoon doet niet aan verrassingen, dat weet ik al lang, ik ben zijn moeder’
Als Fred haar meeneemt naar een verzorgingstehuis voor een rondleiding, waarschijnlijk omdat Katja dit wilt en ‘watje’ Fred dus ook, vindt Justine het tijd voor plan B. Geen haar op haar hoofd denkt eraan om zich te laten opsluiten in zo’n tehuis. Sterker, ze gaat nog liever naar de gevangenis.
‘Ik ben vijfenzeventig en tot nader order volledig gezond. Ik heb nog al mijn tanden, weet u’
Als Justine op het politiebureau een moord komt bekennen, krijgt Inspecteur Verbeke de opdracht haar te verhoren volgens het boekje. Met tact, empathie en geduld! Theorie moet in praktijk omgezet worden, volgens de nieuwe commissaris Declerq, waar Verbeke niet bepaald op goede voet mee staat.
‘De nieuwe commissaris was leuker toen hij zich vorige week ziek meldde omdat hij iets slechts had gegeten’
En Verbeke zijn geduld wordt op de proef gesteld, want Justine verteld haar verhaal beetje bij beetje met al de nodige details. Het humeur van de inspecteur, sinds kort een alleenstaand man, wordt er niet beter op. Gelukkig heeft Tanja, die achter de balie staat hem een goede tip meegegeven; ‘koe in de wei!’
Verbeke vraagt zich af of zij nu echt dementeert, knettergek of een gewiekst oud dametje is. Hoe komt zij aan het zandmannetje, wat probeert Ray haar uit het hiernamaals te vertellen, wat met Tom.... Waar haalt zij in godsnaam de verhalen vandaan en waar is dat lijk?
‘CTRL - ALT - DELETE’
‘Justine’ is anders dan anders. Het woord ‘suspense’ op de cover geeft dit al aan. Het verhaal is best spannend te noemen, maar niet op een manier dat je nagelbijtend bladzijde na bladzijde omslaat. En toch blijf je bladzijde na bladzijde omslaan, omdat de auteur haar verhaal zo geschreven heeft, dat je je constant zit af te vragen welke kant het op zou gaan.
De ‘fundering’ voor dit verhaal is en blijft Justine die niet naar een verzorgingstehuis wilt. Zij vindt zichzelf nog te gezond en wil daar niet zitten wegkwijnen. Op zich een schrijnend gegeven, want geef toe, een verzorgingstehuis is wel het laatste wat ik (en menig ander) zou willen.
Anne-Laure heeft dit ingevuld op haar eigen, humoristische manier; een oude dametje met een vilten hoedje pleegt een moord om liever (gratis) in de gevangenis te verblijven, dan zich blauw te moeten betalen in een verzorgingstehuis. Want, hoe je het ook draait of keert, in beiden zit je tussen vier muren en ben je gebonden aan allerlei regels.
Het verhaal dat de auteur daarrond heeft geweven spreekt tot de verbeelding. Het is zeer filmisch, maar vooral hedendaags weergegeven. Toch is het bij momenten totaal ongeloofwaardig wat Justine op haar leeftijd nog allemaal kan. Stoort dit? Totaal niet, omdat het verhaal er soms echt ‘over’ is. De manier waarop Justine haar zin doordrijft en hoe zij dit aanpakt zijn werkelijk hilarisch. Neem daar de ‘droge’ humor bij en je moet lachen of je nu wilt of niet.
Ook de gedachtegang van Justine vind ik in één woord, schitterend! En niet enkel die van haar, maar ook die van Verbeke sluit daar goed bij aan. Er waren momenten dat ik me in de schoenen van Verbeke voelde staan, machteloos en ‘kom nou op, laat me nu eindelijk weten wat en waar!’ Ik vind het geniaal gevonden van Anne-Laure hoe alle stukjes op het einde als een puzzel in elkaar vallen.
Bovendien is de schrijfstijl prettig en het lettertype aangenaam, waardoor het vlot leest. Toch is het een boek waar je je aandacht bij moet houden, want er zitten ‘verdoken’ stukjes in die later in het verhaal terugkomen.
Het mag gezegd; ik vind dit een schitterend en origineel debuut. Als lezer word je lang in het ongewisse gehouden, waardoor de nieuwsgierigheid aangewakkerd wordt om verder te lezen. Knap en je moet er maar opkomen om dit allemaal in een verhaal te gieten.
Vier ‘pittige’ sterren voor ‘Justine’
Karin
Team De Perfecte Buren
‘Mijn zoon doet niet aan verrassingen, dat weet ik al lang, ik ben zijn moeder’
Als Fred haar meeneemt naar een verzorgingstehuis voor een rondleiding, waarschijnlijk omdat Katja dit wilt en ‘watje’ Fred dus ook, vindt Justine het tijd voor plan B. Geen haar op haar hoofd denkt eraan om zich te laten opsluiten in zo’n tehuis. Sterker, ze gaat nog liever naar de gevangenis.
‘Ik ben vijfenzeventig en tot nader order volledig gezond. Ik heb nog al mijn tanden, weet u’
Als Justine op het politiebureau een moord komt bekennen, krijgt Inspecteur Verbeke de opdracht haar te verhoren volgens het boekje. Met tact, empathie en geduld! Theorie moet in praktijk omgezet worden, volgens de nieuwe commissaris Declerq, waar Verbeke niet bepaald op goede voet mee staat.
‘De nieuwe commissaris was leuker toen hij zich vorige week ziek meldde omdat hij iets slechts had gegeten’
En Verbeke zijn geduld wordt op de proef gesteld, want Justine verteld haar verhaal beetje bij beetje met al de nodige details. Het humeur van de inspecteur, sinds kort een alleenstaand man, wordt er niet beter op. Gelukkig heeft Tanja, die achter de balie staat hem een goede tip meegegeven; ‘koe in de wei!’
Verbeke vraagt zich af of zij nu echt dementeert, knettergek of een gewiekst oud dametje is. Hoe komt zij aan het zandmannetje, wat probeert Ray haar uit het hiernamaals te vertellen, wat met Tom.... Waar haalt zij in godsnaam de verhalen vandaan en waar is dat lijk?
‘CTRL - ALT - DELETE’
‘Justine’ is anders dan anders. Het woord ‘suspense’ op de cover geeft dit al aan. Het verhaal is best spannend te noemen, maar niet op een manier dat je nagelbijtend bladzijde na bladzijde omslaat. En toch blijf je bladzijde na bladzijde omslaan, omdat de auteur haar verhaal zo geschreven heeft, dat je je constant zit af te vragen welke kant het op zou gaan.
De ‘fundering’ voor dit verhaal is en blijft Justine die niet naar een verzorgingstehuis wilt. Zij vindt zichzelf nog te gezond en wil daar niet zitten wegkwijnen. Op zich een schrijnend gegeven, want geef toe, een verzorgingstehuis is wel het laatste wat ik (en menig ander) zou willen.
Anne-Laure heeft dit ingevuld op haar eigen, humoristische manier; een oude dametje met een vilten hoedje pleegt een moord om liever (gratis) in de gevangenis te verblijven, dan zich blauw te moeten betalen in een verzorgingstehuis. Want, hoe je het ook draait of keert, in beiden zit je tussen vier muren en ben je gebonden aan allerlei regels.
Het verhaal dat de auteur daarrond heeft geweven spreekt tot de verbeelding. Het is zeer filmisch, maar vooral hedendaags weergegeven. Toch is het bij momenten totaal ongeloofwaardig wat Justine op haar leeftijd nog allemaal kan. Stoort dit? Totaal niet, omdat het verhaal er soms echt ‘over’ is. De manier waarop Justine haar zin doordrijft en hoe zij dit aanpakt zijn werkelijk hilarisch. Neem daar de ‘droge’ humor bij en je moet lachen of je nu wilt of niet.
Ook de gedachtegang van Justine vind ik in één woord, schitterend! En niet enkel die van haar, maar ook die van Verbeke sluit daar goed bij aan. Er waren momenten dat ik me in de schoenen van Verbeke voelde staan, machteloos en ‘kom nou op, laat me nu eindelijk weten wat en waar!’ Ik vind het geniaal gevonden van Anne-Laure hoe alle stukjes op het einde als een puzzel in elkaar vallen.
Bovendien is de schrijfstijl prettig en het lettertype aangenaam, waardoor het vlot leest. Toch is het een boek waar je je aandacht bij moet houden, want er zitten ‘verdoken’ stukjes in die later in het verhaal terugkomen.
Het mag gezegd; ik vind dit een schitterend en origineel debuut. Als lezer word je lang in het ongewisse gehouden, waardoor de nieuwsgierigheid aangewakkerd wordt om verder te lezen. Knap en je moet er maar opkomen om dit allemaal in een verhaal te gieten.
Vier ‘pittige’ sterren voor ‘Justine’
Karin
Team De Perfecte Buren
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karin BooksWithBooks
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
