Lezersrecensie
Prachtig verhaal, mooi geschreven!
Liever geen applaus voor ik leef - Sander van Leeuwen
Genre: Roman/Literatuur
Paperback - 254 pagina’s
ISBN: 978 90 290 9042 1
Uitgever: Meulenhoff Boekerij
Verschijningsdatum: 2015
Met dank aan Uitgever Meulenhoff Boekerij voor dit recensie exemplaar.
Over de auteur;
Sander van Leeuwen (1986) heeft psychologie gestudeerd in Leiden. Zijn romanidee zette hij op TenPages, waar hij direct werd opgemerkt. Van Leeuwen woont in Leiden en werkt in Den Haag. ‘Liever geen applaus voor ik leef’ is zijn debuut.
Korte inhoud;
Het leven van de twintiger Thomas zit op slot. Hij heeft het gevoel een toevallige bijkomstigheid te zijn van andere levens. Zijn dagen zijn een aaneenschakeling van herhalingen. Thomas probeert zichzelf wanhopig in beweging te zetten, maar er verandert niets. Dan krijgt hij een brief van een meisje dat hij niet kent: Anna. Ze woont in Schotland en stuurt hem zeer persoonlijke ontboezemingen. Thomas kan het tegen wil en dank niet laten om terug te schrijven, en er ontstaat een briefwisseling. De brieven worden steeds somberder, alles in Anna's leven lijkt zwart te zijn. Het doet Thomas denken aan zijn beste vriend Frank, die een aantal jaren geleden uit het leven stapte. Op een dag vraagt Anna Thomas om haar op te zoeken. Dat is de vonk die hem eindelijk tot leven wekt: gedreven door schuldgevoel over de geschiedenis van Frank, besluit hij te gaan. Hij moet Anna redden. Maar zo eenvoudig blijken de zaken niet te liggen.
***
“Ze is dood maar ik lach”
Een ongewone openingszin en daarmee is de toon van deze roman gezet, maar laat je hierdoor zeker niet afschrikken. De auteur neemt je, op een soms adembenemende manier mee in het leven van Thomas.
Thomas is afgestudeerd als sociaal psycholoog en woont al een tijdje samen met Eva. Hun relatie en het leven van Thomas kabbelt verder. Eigenlijk is Thomas zijn leven saai en eentonig en heeft hij niet de intentie dit te veranderen. Alles is goed, zolang hijzelf maar niet teveel moet doen en er niet teveel veranderd. Hij vindt zichzelf kleurloos, vergelijkbaar met wit.
‘“Ik was een bijproduct. Ik was als de kleur wit die uit verschillende lichten kan worden samengesteld. Andere kleuren bepaalden mijn leven en wanneer er een lamp uitviel of even een andere kleur op scheen, maakt dat van mij een andere kleur”.
Inplaats van actief te solliciteren, neemt Thomas genoegen met zijn baantje als schoonmaker. Elke avond rond half zes wordt hij opgehaald door zijn collega Mit. Op een dag krijgt Thomas een brief, een brief uit het niets, van Anna. Thomas kent geen Anna. Is dit een grap misschien? Hij verstopt de brief, maar het laat hem niet los en als er een tijdje later een tweede op de mat valt, schrijft Thomas terug. Anna haar brieven zijn niet vrolijk en met haar brieven komen de herinneringen aan Frank terug, ooit zijn beste vriend die uit het leven is gestapt.
“Ik zag een optocht door de tijd gaan, ze vroegen aan mij ‘ga je met ons mee’. Er was een deel van mij dat wilde, en een deel van mij zei ‘nee’.”
De briefwisseling van Anna aan Thomas laat zien welke gevoelens dit bij Thomas los maakt naar Frank en het verleden. Van Leeuwen weeft op een originele manier de gedachten aan Frank doorheen het verhaal. Jammer dat de overgang van heden en de flashbacks naar verleden, onduidelijk is. Dit heeft mij, zeker in het begin uit het verhaal gehaald. Het gebruik van bijvoorbeeld een ander lettertype had dit kunnen voorkomen.
Naast de flashbacks en de brieven in het verhaal, zijn er ook nog de dromen die aansluiten bij de emoties die Thomas te verwerken krijgt. Deze worden uitvoerig beschreven, waardoor je nog een duidelijker beeld krijgt van Thomas zijn besluiteloosheid. Tot die laatste brief in de brievenbus valt en hij het hef in eigen handen lijkt te nemen en zijn grenzen, letterlijk verlegd. Thomas gaat op pad naar Anna in de hoop haar te ‘repareren’.
“Ik zwaaide nog even. En was weg”.
Dat de auteur psychologie heeft gestudeerd merk je aan de manier waarop hij de gedachten en het gevoelsleven van Thomas op een duidelijke en krachtige manier neerzet. De teksten uit popsongs geven dit nog wat extra ‘kleur’ en daarbij neem ik aan dat Van Leeuwen zelf ook een muziekliefhebber is met een uitgebreide interesse.
Het boek is filmisch geschreven en leest aangenaam.
Je wordt meegenomen in Thomas zijn wereld. Het verhaal had mij beet vanaf de eerste pagina. Ik werd overspoeld door emoties. Het heeft me ontroerd, me verdrietig gemaakt, me laten lachen, maar bij momenten heeft het ook mijn ergernis opgeroepen door Thomas zijn gedrag.
Dit is een debuut dat er mag zijn. Voor de liefhebber van menselijke emotie en interesse in de denkwijze van de mens, is dit een aanrader. Hoewel dit een verdrietig verhaal is, weet Van Leeuwen het op zo een prachtige manier te omschrijven dat het mooi is, dat je er stil van wordt. Ik geef graag 4 sterren.
“Want er was wel degelijk applaus”.
Karin Teirlynck Team DPB
Genre: Roman/Literatuur
Paperback - 254 pagina’s
ISBN: 978 90 290 9042 1
Uitgever: Meulenhoff Boekerij
Verschijningsdatum: 2015
Met dank aan Uitgever Meulenhoff Boekerij voor dit recensie exemplaar.
Over de auteur;
Sander van Leeuwen (1986) heeft psychologie gestudeerd in Leiden. Zijn romanidee zette hij op TenPages, waar hij direct werd opgemerkt. Van Leeuwen woont in Leiden en werkt in Den Haag. ‘Liever geen applaus voor ik leef’ is zijn debuut.
Korte inhoud;
Het leven van de twintiger Thomas zit op slot. Hij heeft het gevoel een toevallige bijkomstigheid te zijn van andere levens. Zijn dagen zijn een aaneenschakeling van herhalingen. Thomas probeert zichzelf wanhopig in beweging te zetten, maar er verandert niets. Dan krijgt hij een brief van een meisje dat hij niet kent: Anna. Ze woont in Schotland en stuurt hem zeer persoonlijke ontboezemingen. Thomas kan het tegen wil en dank niet laten om terug te schrijven, en er ontstaat een briefwisseling. De brieven worden steeds somberder, alles in Anna's leven lijkt zwart te zijn. Het doet Thomas denken aan zijn beste vriend Frank, die een aantal jaren geleden uit het leven stapte. Op een dag vraagt Anna Thomas om haar op te zoeken. Dat is de vonk die hem eindelijk tot leven wekt: gedreven door schuldgevoel over de geschiedenis van Frank, besluit hij te gaan. Hij moet Anna redden. Maar zo eenvoudig blijken de zaken niet te liggen.
***
“Ze is dood maar ik lach”
Een ongewone openingszin en daarmee is de toon van deze roman gezet, maar laat je hierdoor zeker niet afschrikken. De auteur neemt je, op een soms adembenemende manier mee in het leven van Thomas.
Thomas is afgestudeerd als sociaal psycholoog en woont al een tijdje samen met Eva. Hun relatie en het leven van Thomas kabbelt verder. Eigenlijk is Thomas zijn leven saai en eentonig en heeft hij niet de intentie dit te veranderen. Alles is goed, zolang hijzelf maar niet teveel moet doen en er niet teveel veranderd. Hij vindt zichzelf kleurloos, vergelijkbaar met wit.
‘“Ik was een bijproduct. Ik was als de kleur wit die uit verschillende lichten kan worden samengesteld. Andere kleuren bepaalden mijn leven en wanneer er een lamp uitviel of even een andere kleur op scheen, maakt dat van mij een andere kleur”.
Inplaats van actief te solliciteren, neemt Thomas genoegen met zijn baantje als schoonmaker. Elke avond rond half zes wordt hij opgehaald door zijn collega Mit. Op een dag krijgt Thomas een brief, een brief uit het niets, van Anna. Thomas kent geen Anna. Is dit een grap misschien? Hij verstopt de brief, maar het laat hem niet los en als er een tijdje later een tweede op de mat valt, schrijft Thomas terug. Anna haar brieven zijn niet vrolijk en met haar brieven komen de herinneringen aan Frank terug, ooit zijn beste vriend die uit het leven is gestapt.
“Ik zag een optocht door de tijd gaan, ze vroegen aan mij ‘ga je met ons mee’. Er was een deel van mij dat wilde, en een deel van mij zei ‘nee’.”
De briefwisseling van Anna aan Thomas laat zien welke gevoelens dit bij Thomas los maakt naar Frank en het verleden. Van Leeuwen weeft op een originele manier de gedachten aan Frank doorheen het verhaal. Jammer dat de overgang van heden en de flashbacks naar verleden, onduidelijk is. Dit heeft mij, zeker in het begin uit het verhaal gehaald. Het gebruik van bijvoorbeeld een ander lettertype had dit kunnen voorkomen.
Naast de flashbacks en de brieven in het verhaal, zijn er ook nog de dromen die aansluiten bij de emoties die Thomas te verwerken krijgt. Deze worden uitvoerig beschreven, waardoor je nog een duidelijker beeld krijgt van Thomas zijn besluiteloosheid. Tot die laatste brief in de brievenbus valt en hij het hef in eigen handen lijkt te nemen en zijn grenzen, letterlijk verlegd. Thomas gaat op pad naar Anna in de hoop haar te ‘repareren’.
“Ik zwaaide nog even. En was weg”.
Dat de auteur psychologie heeft gestudeerd merk je aan de manier waarop hij de gedachten en het gevoelsleven van Thomas op een duidelijke en krachtige manier neerzet. De teksten uit popsongs geven dit nog wat extra ‘kleur’ en daarbij neem ik aan dat Van Leeuwen zelf ook een muziekliefhebber is met een uitgebreide interesse.
Het boek is filmisch geschreven en leest aangenaam.
Je wordt meegenomen in Thomas zijn wereld. Het verhaal had mij beet vanaf de eerste pagina. Ik werd overspoeld door emoties. Het heeft me ontroerd, me verdrietig gemaakt, me laten lachen, maar bij momenten heeft het ook mijn ergernis opgeroepen door Thomas zijn gedrag.
Dit is een debuut dat er mag zijn. Voor de liefhebber van menselijke emotie en interesse in de denkwijze van de mens, is dit een aanrader. Hoewel dit een verdrietig verhaal is, weet Van Leeuwen het op zo een prachtige manier te omschrijven dat het mooi is, dat je er stil van wordt. Ik geef graag 4 sterren.
“Want er was wel degelijk applaus”.
Karin Teirlynck Team DPB
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karin BooksWithBooks
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
