Lezersrecensie
Puur Genieten!
Verbroken Beloftes - Jenny Offill
Genre: Roman
Hardcover - 189 pagina’s
ISBN: 978 90 445 3397 2
Uitgever: Uitgeverij De Geus Verschijningsdatum: februari 2015
Uit het Engels vertaald door: Roos van de Wardt
Dit boek mocht ik lezen voor de Blogtour van Uitgeverij De Geus, waarvoor hartelijk dank.
Jenny Offill, (1968) debuteerde met ‘Las Things’ (1999) en werd gekozen als beste en meest bijzondere boek van het jaar door The Guardian, The New York Times en The Village Voice. Offill geeft les in creatief schrijven aan de Columbia University en werkt aan Brooklyn College en Queens University of Charlotte.
**
De hardcover is rood, de kleur van de Liefde! Op de zijkant in blauwe letters staan de titel, de auteur en uitgever van het boek. Deze is echter gekaft met een ‘papieren’ cover in rood, wit en blauw waar een afgestempelde postzegel opstaat. Op de postzegel staan de titel, de auteur en de stempel laat zien dat het een roman is. Deze postzegel verwijst naar een fragmentje uit het verhaal, maar ook naar zoveel meer. Schitterend gedaan!
Onderaan, in een blauw vlak een quote van Michael Cunningham, een Amerikaanse auteur. Op de achterflap staan nog een aantal quotes die de ‘inhoud’ van dit boek omschrijven.
**
Ze is jong, dapper en onbezonnen, hoopvolle toekomstplannen. Ze trouwt, krijgt een kind en is gelukkig. Maar dan, langzaam en stilletjes, verandert er iets. Hoewel ze had gehoopt dat de liefde voor twee mensen haar compleet zou maken, voelt ze zich niet zo. Er zit nog veel scheef in haar hart. Ze becommentarieet haar leven, terwijl het uit haar vingers dreigt te glippen.
**
“Ik had me voorgenomen nooit te trouwen, In plaats daarvan zou ik een kunstmonster worden.”
Toch trouwt ze met een lieve man die gelooft in het goede.
“Hij is extreem lief, mijn echtgenoot.”
Ze krijgen een kind, een krijsend kind.
“Ook de verste afstand die ik kon sprinten voor het geval ze weer begon te krijsen en ik naar huis moest. Dit soort berekeningen waren belangrijk, want ze schreeuwde veel in die tijd.”
Haar dagen met de baby waren lang.
“De zorg voor haar vereiste het herhalen van een reeks taken die stuk voor stuk zowel dringend als eentonig waren. Ze scheurden de dag in snippertjes.”
Ze is ghostwriter en schrijft een boek voor een rijke ‘kennis’ van haar vroegere baas.
“Het betaalt goed, zegt hij, maar die vent is wel een enorme lul.” Ik vertel het aan mijn echtgenoot.”Ja, ja, ja, zegt hij. Het blijkt dat het geld voor luiers en bier en chips aan het opraken is”.
Een boek over de Liefde en het compleet zijn met twee.
Tot de echtgenote ontdekt dat de echtgenoot ‘Het Meisje’ leert kennen.
"Zijn ogen, mijn god, zijn ogen, vlak voordat hij knikte."
**
Als je denkt dat dit een ‘klassieke’ roman is, dan zit je er goed naast.
Een boek zonder namen. De ik-persoon mijmert en denkt, praat over de echtgenoot, het kind ‘Kleintje’ en over zichzelf als de echtgenote.
Korte hoofdstukken, korte alinea’s en krachtige zinnen met zwevende witte lijnen daartussen. Je leest veel, ook al staat er weinig. Offill is kunstenares in het weglaten van woorden en zinnen en toch krijgt ze het voor elkaar om een pakkend boek te schrijven waarin zoveel gezegd wordt.
Deze filosofische roman doet je nadenken. Op elke pagina laat Offill je grijze cellen werken. Nadenken, overpeinzen, soms herlezen.
“Zijn dieren eenzaam? Andere dieren, bedoel ik.”
Offill weet het op zo een diepgaande, humoristische en pakkende manier te beschrijven dat je er stil van wordt. Daartussen verweeft zij op een prachtige manier citaten tussen haar eigen teksten.
“Verteer mijn hart, ziek in dit uur. Van verlangen en vastgeklampt aan een stervend dier.
Dingen vallen uit elkaar.” - Yeats
Deze roman is zeker geen tussendoortje. Het is een boek waar je ‘voor moet gaan zitten’. Je laten meevoeren in de wereld van de echtgenote, samen met haar gedachten en haar complexen. Het is een verhaal over de liefde, het huwelijk, de aandacht die veranderd in sleur.
“Haar echtgenoot had ooit eens een eettafel gekocht en dat viel haar pas tijdens het avondeten op.Tegen die tijd was hij boos.”
Een boek van hoog literair niveau en eens je erin begint, kan je niet meer stoppen. Het heeft me gepakt, omdat de mijmeringen van de echtgenote herkenbaar zijn. Het leest daardoor vlot, ook al laat het je constant nadenken.
“Het kleine theater van de gebroken beloftes”
Ik had niet verwacht dat dit boek, dit verhaal mij in zijn greep zou houden. Ik geef dit boek dan ook graag 5 sterren. Het was puur genieten!
Karin Teirlynck
Team De Perfecte Buren - Leesclub voor Lettervreters
Genre: Roman
Hardcover - 189 pagina’s
ISBN: 978 90 445 3397 2
Uitgever: Uitgeverij De Geus Verschijningsdatum: februari 2015
Uit het Engels vertaald door: Roos van de Wardt
Dit boek mocht ik lezen voor de Blogtour van Uitgeverij De Geus, waarvoor hartelijk dank.
Jenny Offill, (1968) debuteerde met ‘Las Things’ (1999) en werd gekozen als beste en meest bijzondere boek van het jaar door The Guardian, The New York Times en The Village Voice. Offill geeft les in creatief schrijven aan de Columbia University en werkt aan Brooklyn College en Queens University of Charlotte.
**
De hardcover is rood, de kleur van de Liefde! Op de zijkant in blauwe letters staan de titel, de auteur en uitgever van het boek. Deze is echter gekaft met een ‘papieren’ cover in rood, wit en blauw waar een afgestempelde postzegel opstaat. Op de postzegel staan de titel, de auteur en de stempel laat zien dat het een roman is. Deze postzegel verwijst naar een fragmentje uit het verhaal, maar ook naar zoveel meer. Schitterend gedaan!
Onderaan, in een blauw vlak een quote van Michael Cunningham, een Amerikaanse auteur. Op de achterflap staan nog een aantal quotes die de ‘inhoud’ van dit boek omschrijven.
**
Ze is jong, dapper en onbezonnen, hoopvolle toekomstplannen. Ze trouwt, krijgt een kind en is gelukkig. Maar dan, langzaam en stilletjes, verandert er iets. Hoewel ze had gehoopt dat de liefde voor twee mensen haar compleet zou maken, voelt ze zich niet zo. Er zit nog veel scheef in haar hart. Ze becommentarieet haar leven, terwijl het uit haar vingers dreigt te glippen.
**
“Ik had me voorgenomen nooit te trouwen, In plaats daarvan zou ik een kunstmonster worden.”
Toch trouwt ze met een lieve man die gelooft in het goede.
“Hij is extreem lief, mijn echtgenoot.”
Ze krijgen een kind, een krijsend kind.
“Ook de verste afstand die ik kon sprinten voor het geval ze weer begon te krijsen en ik naar huis moest. Dit soort berekeningen waren belangrijk, want ze schreeuwde veel in die tijd.”
Haar dagen met de baby waren lang.
“De zorg voor haar vereiste het herhalen van een reeks taken die stuk voor stuk zowel dringend als eentonig waren. Ze scheurden de dag in snippertjes.”
Ze is ghostwriter en schrijft een boek voor een rijke ‘kennis’ van haar vroegere baas.
“Het betaalt goed, zegt hij, maar die vent is wel een enorme lul.” Ik vertel het aan mijn echtgenoot.”Ja, ja, ja, zegt hij. Het blijkt dat het geld voor luiers en bier en chips aan het opraken is”.
Een boek over de Liefde en het compleet zijn met twee.
Tot de echtgenote ontdekt dat de echtgenoot ‘Het Meisje’ leert kennen.
"Zijn ogen, mijn god, zijn ogen, vlak voordat hij knikte."
**
Als je denkt dat dit een ‘klassieke’ roman is, dan zit je er goed naast.
Een boek zonder namen. De ik-persoon mijmert en denkt, praat over de echtgenoot, het kind ‘Kleintje’ en over zichzelf als de echtgenote.
Korte hoofdstukken, korte alinea’s en krachtige zinnen met zwevende witte lijnen daartussen. Je leest veel, ook al staat er weinig. Offill is kunstenares in het weglaten van woorden en zinnen en toch krijgt ze het voor elkaar om een pakkend boek te schrijven waarin zoveel gezegd wordt.
Deze filosofische roman doet je nadenken. Op elke pagina laat Offill je grijze cellen werken. Nadenken, overpeinzen, soms herlezen.
“Zijn dieren eenzaam? Andere dieren, bedoel ik.”
Offill weet het op zo een diepgaande, humoristische en pakkende manier te beschrijven dat je er stil van wordt. Daartussen verweeft zij op een prachtige manier citaten tussen haar eigen teksten.
“Verteer mijn hart, ziek in dit uur. Van verlangen en vastgeklampt aan een stervend dier.
Dingen vallen uit elkaar.” - Yeats
Deze roman is zeker geen tussendoortje. Het is een boek waar je ‘voor moet gaan zitten’. Je laten meevoeren in de wereld van de echtgenote, samen met haar gedachten en haar complexen. Het is een verhaal over de liefde, het huwelijk, de aandacht die veranderd in sleur.
“Haar echtgenoot had ooit eens een eettafel gekocht en dat viel haar pas tijdens het avondeten op.Tegen die tijd was hij boos.”
Een boek van hoog literair niveau en eens je erin begint, kan je niet meer stoppen. Het heeft me gepakt, omdat de mijmeringen van de echtgenote herkenbaar zijn. Het leest daardoor vlot, ook al laat het je constant nadenken.
“Het kleine theater van de gebroken beloftes”
Ik had niet verwacht dat dit boek, dit verhaal mij in zijn greep zou houden. Ik geef dit boek dan ook graag 5 sterren. Het was puur genieten!
Karin Teirlynck
Team De Perfecte Buren - Leesclub voor Lettervreters
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karin BooksWithBooks
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
