Grappig en ontroerend

Dit boek verscheen in 2009 onder de titel 'Onvergetelijk'

Wanneer Alice tijdens het steppen op de sportschool op haar hoofd valt, is ze in een klap tien jaar van haar leven kwijt. Terwijl ze denkt dat het 1998 is, zij 29 jaar is en ze samen met haar man Nick zwanger is van hun eerste kindje, blijkt het 2008 te zijn en is ze 39. Ze is ondertussen moeder van drie kinderen en ligt in een vechtscheiding met Nick, haar grote liefde.

Na een nacht observatie in het ziekenhuis mag ze naar huis, maar de tien jaar blijven verdwenen. Met de beste wil van de wereld kan ze die niet invullen, ze heeft geen idee wat er de afgelopen tien jaar is gebeurd. Het enige wat ze wil, zijn de veilige armen van Nick om zich heen. Ze kan maar niet begrijpen waarom ze in een vechtscheiding zitten. Zij en Nick? En ze is moeder van drie kinderen. Wie zijn ze, hoe heten ze? En waarom doet haar zus Elisabeth zo afstandelijk? Maar het meest schrikt ze nog van zichzelf. Dure kleren, superslank, perfect kapsel, zwembad, ....... Wie is zij geworden? En waarom heeft iedereen het in haar omgeving over Gina? Wie is Gina in godsnaam en wat vindt iedereen zo erg?

Nick kan niet vatten dat Alice zo welwillend en zo ontvankelijk is. Faket ze haar geheugenverlies of is het echt? En wat wil ze nu van hem?

Wat Alice vergat is een echte Moriarty. Herkenbaar - zoals in al haar verhalen - aan een buurt waar bijna iedereen, iedereen kent, geheimen, roddels en relatieproblemen. Afgezien daarvan weet de auteur er telkens weer een 'gecompliceerd' verhaal van te maken zonder dat het moeilijk wordt. Het verhaal is toegankelijk door de vlotte schrijfstijl, bovendien is het herkenbaar omdat ze kiest voor echte dagelijkse taferelen. Overigens schrijft ze erg filmisch en kun je je als lezer herkennen in de karakters. Dit laatste is zeker een van de troeven in haar boeken. Daarnaast weet zij als geen ander hoe ze een verhaal moet opbouwen. Je moet gewoon verder lezen. Het boek aan de kant leggen is - bijna - geen optie.

Wat Alice vergat is zowel grappig als ontroerend, want de herinneringen liggen voor het oprapen, maar Alice kan er niet bij. Het is best confronterend, om de simpele reden dat de auteur laat zien wat er in tien jaar tijd in een mensenleven kan veranderen, maar vooral hoe je zelf verandert en dit niet ziet. De Alice van 1998 is een heel andere Alice dan die van 2008. Alice moet op zoek naar zichzelf en beslissen of ze terug wil naar de vrouw die ze was op haar negentwintigste of de vrouw die ze nu is.

Maar Moriarty zou Morairty niet zijn als er niet een vleug humor in haar boeken zit. Ook in deze roman is dat niet anders. Het grappige is dat in die tien jaar die Alice kwijt is, er heel wat veranderd is op onder andere digitaal vlak en dat zorgt voor hilarische situaties.

"Ze zei dat je haar sms'jes niet beantwoordde. Sms'jes? Wat waren dat voor dingen?"

Naast de verhaallijn van Alice loopt die van Elisabeth. Elisabeth heeft zo haar eigen bekommernissen die Moriarty mooi weet neer te zetten. En net door die extra lijn kom je te weten wat er mis is gelopen tussen hen.

"Dingen veranderen nu eenmaal - tuurlijk, dingen veranderen nu eenmaal"

Wat Alice vergat - hoewel vanonder het stof gehaald - is er weer eentje om van te genieten. Je leeft mee met de karakters en je slaat pagina na pagina om, een echte pageturner! Maar zijn dat niet al de boeken van Moriarty? Ze is er in ieder geval weer in geslaagd een geloofwaardig verhaal neer te zetten met de nodige humor en met mooie personages. 4 sterren voor Alice.