Als je iets wil voelen of bereiken, zul je aan de bak moeten. Goedschiks of kwaadschiks.

Jonas Jonasson leverde met zijn debuutroman De 100-jarige man… een hilarisch en absurd verhaal af en met Gangster Anders doet hij qua absurditeit niks minder. Het samenkomen van drie mensen die werkelijk niks met elkaar hebben, blijkt toch te leiden tot een verhaal dat elke vorm van geloof tart. Gangster Anders is een veroordeeld moordenaar met daarnaast verschillende mishandelingen op zijn naam, maar blijkt toch slecht in zijn vak. De ruwe bolster veranderd in een zacht ei als hij het licht heeft gezien, al lijken zijn taal- en alcoholgebruik weinig van deze verandering mee te krijgen. Hij is vrijgevig, onberekenbaar en niet bepaald intelligent. Receptionist Per is het slachtoffer, naar zijn mening, van de acties van zijn vader en opa en haat alles en iedereen om hem heen. Johanna Kjellander is pastor geworden, in de lijn van haar voorvaderen, maar gelooft per definitie niet ook al kent ze alle Bijbelboeken uit haar hoofd. Beide samen vormen een bijzonder slim en georganiseerd duo dat helaas binnen het boek weinig tot geen ontwikkeling doormaakt. Verder passeren nog een aantal clichématige criminelen en een verwarde, zichzelf geweldig vindende, koster de revue. Helaas is er geen enkel personage dat ervoor zorgt dat je ze beter wil leren kennen. Jonasson is kritisch naar de plaats die sociale media in de samenleving heeft en weet met ironie en humor dit neer te zetten. Hij weet de lezer met zijn ironische opmerkingen aan het lachen te krijgen, zeker als hij bijvoorbeeld refereert aan een autodief die door de selfie met zijn gejatte auto snel gepakt wordt. Ook zijn er kritische noten richting de journalistiek, het koningshuis en de Zweedse maatschappij, echter veel van deze satirische speldenprikken komen onvoldoende aan als je weinig kennis hebt van hoe het er werkelijkheid aan toegaat. Wat een minpunt is aan Gangster Anders is dat hij in de drie delen van dit boek steeds opnieuw hetzelfde trucje lijkt uit te halen, waardoor er weinig verrassende wendingen voorbij komen. Het boek kabbelt daardoor maar wat voort, tot in het laatste deel er ineens enorm veel vaart wordt gemaakt en binnen enkele pagina’s het boek dicht kan. Jammer want van dit laatste hoofdstuk was zeker meer te maken geweest. Al met al weet Jonasson één ding zeker duidelijk te maken; als je iets wil bereiken zul je aan de bak moeten, goedschiks of kwaadschiks.