Trilogie start weinig spannend, dystopische wereld wel goed neergezet

Met een intrigerende cover, waarbij een deel van een meisjesgezicht gewist lijkt te zijn, weet het boek de aandacht te trekken nog voor je begint te lezen. Op de achterflap een korte inhoud van wat er te verwachten valt, maar helaas geen info over dat dit een eerste deel van een trilogie is. Wat wel vermeld wordt is dat dit boek in verschillende landen al veel prijzen heeft gewonnen en dat zorgt toch wel voor enige verwachtingen richting het verhaal. Protagonist Kyla is een 15 jarige tiener die, gewist, in haar nieuwe gezin gaat wonen. Zonder enige kennis van vroeger, zelfs hoe een autodeur opent is ze kwijt, zal Kyla alles opnieuw moeten leren. Terry weet met enige korte voorbeelden vrij snel duidelijk te maken hoe onhandig dat is. Kyla komt over als een kordate, impulsieve tiener met een sterk kritisch analytische geest. Doordat Kyla niet bang is aangelegd lijkt ze ook de grenzen van het toelaatbare gedrag wel wat op te zoeken. Ze ervaart al snel dat ze bepaalde herinneringen heeft, nachtmerries, die ze niet zou moeten hebben. In dit deel gaat Kyla op onderzoek uit om te ontdekken wat er nu precies speelt, echter lijkt zij zelf weinig ontwikkeling door te maken. Naast haar spelen vader en moeder, zus Amy en haar vriend Jazz en Ben belangrijke rollen in het verhaal, waarbij vooral moeder als enige echt een ontwikkeling door lijkt te maken te veranderen in haar houding richting Kyla.
Terry heeft een mooie start van een trilogie neergezet qua verhaal, echter was het prettig geweest als vooraf helder was geweest dat het om een trilogie ging. Dit staat nergens vermeld, waardoor het toch enigszins tegenvalt als je het boek dichtklapt en je met enkel open eindjes blijft zitten. Hierdoor voldoet het boek toch net niet helemaal aan de verwachtingen. Het verhaal is enigszins voorspelbaar qua wendingen, maar is wel goed neergezet en uitgewerkt binnen de dystopische wereld waarin Kyla leeft. Bij momenten is er wel wat spanning, maar toch kabbelt het verhaal wel iets te veel voort om direct te doen verlangen naar het tweede deel.