Goed geschreven thriller, die ondanks het ietwat voorspelbare einde toch bleef boeien

Met een prachtige cover weet Het dossier direct de aandacht te trekken. Door de opengewerkte letters zie je al mooie kleuren erachter en met het opendoen van de coverpagina zie je een mooi schilderij verschijnen. Op de achterflap een uitgebreide inleiding op het verhaal wat zeker uitnodigt om te gaan lezen. Het dossier opent met een cursief geschreven hoofdstuk van iemand die zijn verhaal vertelt. Daarna komt hoofdpersonage Josta in beeld. Josta is zelfstandig, houdt iedereen op afstand en leeft haar eigen leven. Maar als haar leven in gevaar komt, blijkt Josta tot meer in staat te zijn dan zij zelf dacht. Journalist Tom is het 2de personage dat een grote rol speelt in het verhaal, meegetrokken door Josta. Hij heeft de gave om in alle situaties rustig te blijven en te analyseren . Het plot zit goed in elkaar, waarbij de snellere actiescènes afgewisseld worden met meer beschrijvende stukken over de DDR, de omgeving en Josta’s herinneringen en ervaringen. Tussendoor is met regelmaat het personage aan het woord wat in cursief het verhaal vertelt en daarmee deels Josta’s herinneringen bevestigd of aanvult. Niewierra haar sterke punt is dat zij de fictie van het verhaal op een zeer goeie wijze combineert met de vaststaande feiten uit de geschiedenis van de DDR, zonder dat je als lezer enige verstand hoeft te hebben van dat wat er in de DDR heeft plaatsgevonden. Ze weet de spanning lange tijd vast te houden, echter deze valt wat weg als halverwege enige puzzelstukjes op zijn plaats vallen en het einde wat voorspelbaar wordt. Toch neemt dat geenszins het leesplezier weg en blijft Het dossier boeien tot het einde.