Jeugdzonde van Almar Otten is het tweede boek dat ik van deze auteur lees. Mijn eerste kennismaking met Otten was met verdwenen chemie, dat vele jaren eerder verscheen. Al vrij snel wordt duidelijk dat Otten zeker een stijgende lijn heeft doorgemaakt en met Jeugdzonde een voor mij beter boek heeft afgeleverd.
In jeugdzonde gaan Lineke en Laura naar aanleiding van een aantal gebeurtenissen op zoektocht in hun verleden. Een gelovige TV-presentator wordt ontvoerd en ook een gelovig kamerlid lijkt van de aardbodem verdwenen. Maar wat hebben Lineke en Laura daarmee te maken?
Otten heeft met zijn hoofdpersonages twee vrolijke meiden neergezet die zeer aanspreken en uitnodigen om meer over hen te weten te komen. Zijn plot zit redelijk in elkaar en tot ruim driekwart in het boek zijn er weinig kritiekpunten te plaatsen. Helaas laat Otten op het einde wel wat steken vallen, zijn besluiten die personages nemen soms kort door de bocht en brengt de climax niet datgene wat je in een thriller verwacht.
Ook kan er nog wat verbeterd worden aan de spanningsboog, die soms flink afzwakt doordat de snelheid uit het verhaal verdwijnt.
Toch levert Otten met deze thriller zeker leesplezier en maakt het mij nieuwsgierig naar de andere boeken met Lineke en Laura