Kersenbonbons en kangoeroes

Marc-Uwe Kling krijgt op een dag bezoek van een kangoeroe, die zich vervolgens op geraffineerde wijze zijn leven binnen wurmt. Zijn aanwezigheid lijkt echter niet helemaal ongewenst, en er ontstaat een soort van vriendschap tussen de kangoeroe en zijn gastheer, of tenminste een wederzijds tolereren. De kangoeroe is fel antikapitalistisch (hoewel… vooral als het hem goed uitkomt) en samen met Marc-Uwe beleeft hij de wildste avonturen. Running gags zijn er ook voldoende – de liefde van de kangoeroe voor kersenbonbons (maar niet die van de Lidl!), de asbakken en andere zaken die verdwijnen in de bodemloze buidel, de discussie over Bud Spencer & Terence Hill, het spook van het communisme dat op bezoek komt.

Bij vlagen is de schrijver messcherp over Duitsland en haar geschiedenis, en hij schuwt de confrontatie niet. Hij heeft het regelmatig over WO2, danst daar niet op kousenvoeten omheen (“Een volk dat zulke economische prestaties heeft geleverd, heeft er recht op om niets meer over Auschwitz te hoeven horen”- Wie zijn er helden; blz 192). Ik heb regelmatig moeten grinniken, maar de kronieken zijn zeker niet voor iedereen grappig denk ik. Verder moet je de inname doseren; de verhaaltjes zijn meer sketches, je kunt merken dat de auteur kleinkunstenaar is die stand-up comedy doet. En daar kun je ook niet uren achter elkaar naar kijken/luisteren.

Concluderend: Ik vond het een leuk boek, en de discussie in de leesclub droeg zeker daaraan bij. Het boek is zeker niet voor iedereen, maar als je niet bang bent van schoppen tegen (letterlijk) heilige huisjes, kan ik de Kangoeroekronieken zeker aanbevelen.