Een verhaal van verlies en schuldgevoel en ook de pijn van een mooie, hechte vriendschap

'De Brulaap' is het debuut van Christophe Bell. Een Antwerpenaar die halftijds barman en journalist is.
Enkele jaren geleden maakten hij en zijn vriend een val van ongeveer 3 meter tijdens een feestje in een studentenhuis. Zijn vriend overleefde dit niet.
Het boek is volgens hem fictie, geen autobiografie maar het leunt wel aan bij zijn eigen wereld.

De omslag zwart met een donkere, zielig kijkende Labrador op. Geen korte inhoud, enkel 1 zin op de achterkant waardoor je wel nieuwsgierig wordt.

Zoals de titel het zegt gaat dit boek over 'De Brulaap'. Dit is een totemnaam die ze bij de scouts geven. In dit geval is 'de brulaap' zijn overleden vriend. Het hoofdpersonage, die ook de verteller van dit verhaal is, voert ons mee hoe hij omgaat met het verlies van zijn vriend, de schuldgevoelens dat hij heeft omdat hij nog wel leeft. Ook neemt hij ons mee naar de herinneringen van vroeger, de hechte vriendschap die tussen hen bestond.

De schrijfstijl is zeer poëtisch wat het lezen wat bemoeilijkt. Ook doordat het thema best wel zwaar is, is het niet iets om als ontspanning te lezen. Zijn herinneringen zijn dan wel vlotter geschreven wat een aangename verandering is tussendoor.

Ik heb het boek gelezen met een verrassingsleesclub. Dit was voor mij een uitdaging aangezien dit boek niet in mijn genre ligt. Maar als er volgende keer weer één is, doe ik zeker weer mee!