Ik ben 16 (en 15 toen ik De verborgen geschiedenis van Donna Tartt las) en ik ben het eigenlijk op een domme manier beginnen lezen: Mijn broer had dit boek gelezen en ik kreeg een jaar de tijd om dit ook te doen (hij wilde mij, naar eigen zeggen, een ervaring rijker maken. Awel, het is hem gelukt!). Als ik hierin slaagde om dit boek te lezen èn ik kon op een vraag over de inhoud antwoorden, dan kreeg ik van hem 5 cd's. Daar wil ik wel eens moeite voor doen hoor! Awel, bedankt Steven dat je mij ertoe hebt 'gedwongen' en ik hoop dat iedereen die dit boek nog niet heeft gelezen nu snel naar een boekenwinkel loopt en er niet kan afblijven voor hij/zij heeft betaald.

In het begin vond ik het nogal verwarrend (het zal wel aan mij liggen) maar nadat je de eerst 100 pagina's hebt doorgeworsteld, gaan die andere 500 vanzelf. Het enige wat bij mij tegenviel (maar wat dus eigenlijk positief was) is, ik zat midden in de exaams op school toen ik het boek niet meer kon loslaten. Nu, een jaar later, geef ik er een uitgebreide bespreking over in de klas in de hoop dat er nog mensen mijn voorbeeld zullen volgen.