Griezelig als het zo moet eindigen...

De omslag van dit boek sprak me gelijk aan; de felgele kleur, de afbeelding van een klein meisje + dat er weinig informatie werd gegeven om te weten wat voor een verhaal je nou in handen had. Maar wel dat het spannend zou zijn en als fans van `Stephen King´ en `The walking dead,´ je dit moest lezen!
Nou dit laatste is bij mij het geval....ik stapte inderdaad al snel de wereld van the walking dead binnen, maar dan op een eigen manier; origineel en verrassend.

Het is een post-apocalyptisch verhaal in Engeland. Het speelt zich af twintig jaar na de Breakdown.
De wereldbevolking is getroffen door een angstaanjagende schimmel. Deze parasitaire schimmel neemt zijn gastheer over zodat deze geen eigen wil meer heeft maar overgeleverd is aan het overlevingsmechanisme van de schimmel. Ze worden `hongers´ genoemd omdat ze bij de geur van mensen (de overlevenden) in actieve stand gaan en zich fixeren op die persoon om er achteraan te gaan met klappende kaken en ze op te eten...
Ze zijn eng die hongers zo ook de `jonkers´ die tot de overlevenden behoren maar als een soort losgeslagen bende opereren.
De jonkers worden niet geheel uitgelicht maar zij overvallen de basis waar het eerste gedeelte van dit boek over verteld wordt. Hier wordt onderzoek gedaan naar `kind-hongers,´ waaronder Melanie (het meisje op de voorkant). Kind-hongers zijn geïnfecteerd met de schimmel maar zijn hun mens-zijn niet helemaal kwijt. De schimmel is van parasitair naar symbiotisch gegaan en werkt een soort van samen met het brein. Dit maakt Melanie en een paar andere kind-hongers erg interessant voor Caroline Caldwell (een wetenschapper) die de kinderen als proefobjecten beschouwd en hun hersenen wil onderzoeken.
Helen Justineau is een lerares die Melanie lesgeeft en een band met haar ontwikkeld. Zij wil niet dat Melanie gebruikt wordt als proefobject en probeert haar het hele verhaal door te beschermen tegen vooral Caldwell.

Juf Justineau, Caldwell, Melanie, sergeant Parks en een soldaat is het groepje dat de aanval op de basis overleefd en de rest van het verhaal op elkaar zijn aangewezen. Wat volgt is een reis waarbij ze in Beacon willen komen maar onderweg bloot staan aan de elementen, de hongers, jonkers en de kind-hongers, waarbij Melanie erachter komt wat ze nou eigenlijk is...
De band tussen Melanie en juf Justineau wordt mooi omschreven. Melanie houdt van haar en wil haar en de anderen van de groep beschermen tegen haarzelf en laat zich vrijwillig handboeien en een muilkorf om doen.

Zo maken ze van alles mee wat heel spannend beschreven wordt.
Ik kreeg een gevoel van verdoemd zijn op een wereld die niet meer voor mensen is, een griezelig idee als het zo zou eindigen voor ons....maar wie weet ontstaat er nieuw leven?...