De gevolgen die kunnen zijn...

Lina lijkt het, als volwassen vrouw, voor elkaar te hebben met een baan, een auto en een vriend. De tachtigste verjaardag van haar vader staat voor de deur en zij helpt mee met de voorbereidingen. Haar verhaal brengt je terug naar haar jeugd. Ze verblijft bij haar vader nadat haar moeder uit beeld is verdwenen. Vader Hugo heeft een goedlopend restaurant en zingt vol overgave voor zijn publiek Franse chansons.
Vader noemt Lina zijn `konijntje,´ die als geen ander de afwas zo goed voor haar rekening neemt. Lina is dan ook veel in de keuken te vinden en slaat haar vader gade die zich vermaakt met het vrouwvolk die aan zijn lippen hangen. Ze vind dit vies maar vader maakt haar deelgenoot van zijn seksuele escapades (door haar verhalen op te dissen en daarover te lachen).
Je kunt je hier al afvragen of dit nou hoort bij vaderlijke opvoeding. Zo kun je je nog veel meer afvragen als hij Lina op haar vijftiende het huis uitzet en haar neerplant in een kale kamer waar ze het voor de rest maar uit moet zoeken.

Deze keuze van vader is voor Lina traumatiserend. Ze hier niet klaar voor en haar leven begint een weg van criminaliteit te volgen. Ze steelt en als ze Rick ontmoet ontstaat er een soort Bonnie & Clyde verhaal. Rick is ouder en `ontfermt´ zich over haar. Samen gaan ze overvallen plegen. Empathie voor de slachtoffers kom je niet tegen in het verhaal. Lina lijkt afgestompt voor agressie en geweld omdat ze zelf zoveel daarvan in zich draagt...
Hoewel ze niet worden doodgeschoten worden ze wel opgepakt door een politiemacht na een achtervolging.
Rick neemt de volle verantwoordelijkheid op zich waardoor Lina nog een kans krijgt om een `normaal´ leven op te bouwen.

Ze keert terug naar haar vader maar echt goed komt het nooit. Hij verbiedt haar Rick te bezoeken in de gevangenis wat haar opzadelt met een verterend schuldgevoel. Er stapelden zich gevoelens op in Lina die de overhand nemen als ook haar huidige vriend Dok aangeeft niet verder met haar te willen en ze op haar werk ook niet haar draai kan vinden met haar collega´s. Een `gewoon´ leven leiden lijkt, in haar geval, toch niet van de grond te kunnen komen. Het glipt door haar vingers en komt tot een climax met haar vader...

Justine le Clercq schrijft kort en bondig. Het verhaal leest vlot en met `maar´ honderdtweeënvijftig bladzijden lijkt het een tussendoor boekje. Maar het verhaal is indringend genoeg om toch het gevoel te beleven dat je een dikker boek gelezen hebt. Ze bewijst hiermee dat de inhoud van een verhaal boven het aantal bladzijden gaat!