Van het heden naar toen

Een jeugdboek uitgegeven door Lemniscaat.
Als kind was ik lid van de Lemniscaat club, zoveel jeugdboeken gelezen heerlijk!
Ik ben nu wat ouder dan de doelgroep maar dat deerde niet.

Ik zocht op reïncarnatie en fictie en toen popte dit boek op.
Ik vond het een mooi verhaal, leerzaam ook.
Van Kris in de tegenwoordige tijd wordt je meegenomen naar Kris als Olivier in 1655 te Alkmaar.
Een vorig leven voor Kris die getergd wordt door nachtmerries waarin hij ernstig ziek lijkt te zijn en op sterven na dood is. Heel angstig en levensecht voor hem. Een huisgenoot attendeert hem op haar tante die reïncarnatietherapeute is.
Zij brengt hem onder hypnose en zo gaat hij terug naar zijn vorige leven. Zijn leven als Olivier Moeriaans wordt uitgebreid verteld en neemt je mee naar die tijd. Olivier is een zoon van een apotheker en hij is in de leer als schilder. Hij ontdekt uitslag op zijn arm en gelijk is er de dreiging van melaatsheid waarbij het slachtoffer verbannen werd uit de stad en buitenaf in een leprozerie terecht kwam.
De dreiging wordt werkelijkheid voor Olivier en zijn familie, hij krijgt een `vuylbrief´ en wordt ritueel `begraven´ door de gemeente van Alkmaar. Heel akelig; je voelt de ellende en eenzaamheid die hij ervaart op dat moment en het afscheid van zijn familie is verdrietig...
De shock van de leprozerie is heftig en angstig voor Olivier. Daar zitten de mensen die de stad niet meer in mogen, die misvormd zijn door melaatsheid. Het is een afschuwelijk gezicht. Daarbij moesten de leprozen als ze naar buiten gingen een mantel aan en een klepper mee om eventuele voorbijgangers te waarschuwen.

Olivier blijft twijfelen aan zijn ziekte, in die tijd konden de schildersspullen waar hij mee werkte ook huiduitslag geven en psoriasis werd ook aangezien als lepra.
Hij vlucht steeds vaker naar buiten en blijft schilderen, van een boer heeft hij boerenkleding gekregen zodat hij zijn mantel en klepper kan verstoppen. Hij wil meereizen met een `dokter´ en een vrouw met een tweeling op de wagen waar al zijn spulletjes en potjes met geneeskrachtige kruiden staan. Deze man trekt rond en probeert zijn toverdrankjes en smeerseltjes aan de man te brengen. Hij geeft Olivier ook een zalfje voor zijn huiduitslag en hij moet zijn wagen opnieuw schilderen als tegenprestatie voor het verlenen van onderdak.

Op een gegeven moment is de pest uitgebroken. Dit is ook heel spannend in het verhaal.
De pest heeft ook Alkmaar bereikt en Olivier wil terug om te zien of zijn familie nog leeft.
Hij neemt afscheid en trekt alleen verder (de huiduitslag is inmiddels wel uitgebreid...)
Alsof hij niets meer te verliezen heeft gaat hij Alkmaar binnen waar de pest dood en verderf gezaaid heeft.
Ook in de apotheek en het woonhuis is het stil en stinkt het.
Zijn vader blijkt nog in leven te zijn maar is heel ziek. Olivier verzorgd hem tot aan zijn dood, de pestdragers nemen het lijk van zijn vader mee...
Hij is alleen, heeft waarschijnlijk lepra en is nu besmet met de pest. Hier is echt een dieptepunt voor Olivier.
Dan ontdekt hij een grote buil in zijn nek en de pest is ook voor hem gekomen, het kon haast niet uitblijven natuurlijk zo besmettelijk als het was.

Hij wordt naar een opvang gebracht.
Het verhaal laat je stil staan bij vroegere tijden, de ziektes die toen heersten en de medische wetenschap/ verzorging die nog primitief was.

Je keert op het laatst terug naar het nu en Olivier is weer Kris. Kris zoekt Alkmaar op en loopt er door de straten die hij herkend, hij voelt een verwantschap met Olivier. Voor hem is dit wel een soort van afsluiting, hij wordt niet meer `gepest´ door nachtmerries...