Blikseminslag

Kate heeft een rebelse jeugd achter de rug. Deze bestond uit feesten en baldadig gedrag, waarbij ze zelfs in aanraking kwam met de politie. Naast dit gedrag vonden de mensen om haar heen haar lui en onvolwassen.

Eenmaal volwassen heeft Kate haar leven op de rit. Ze woont alleen in een flat in Londen en werkt als verpleegkundige in een kliniek. Haar dagelijkse vermoeidheid heeft na vele onderzoeken de naam de diagnose narcolepsie gekregen. Dit verklaart voor Kate een hoop. Ondanks medicatie heeft Kate geregeld slaapaanvallen, is ze vergeetachtig en heeft ze zeer realistische nachtmerries. Dit alles wordt veroorzaakt door haar neurologische afwijking. Zelfs op haar werk, kan Kate de slaap soms niet onderdrukken.

Als er op de bovenste etage van de kliniek een privékliniek wordt geopend, lijkt dit Kate de uitgelezen baan voor haar. Ze wordt aangenomen en krijgt overdag de zorg voor de negenjarige dochter van een glamourkoppel, Sienna. Naast de verzorging van Sienna heeft Kate een administratieve taak. Ze merkt dat ze hier geregeld haar aandacht niet bij kan houden en wegzakt in een diepe slaap. Er gebeuren vreemde dingen in Kate haar omgeving die Kate niet kan verklaren, maar die ze toeschrijft aan haar narcolepsie.

Dan staat ineens de pers op de stoep van de kliniek. Via Twitter zijn ze erachter gekomen wie de geheime gast is die in de Londense privékliniek verblijft. Er wordt gewezen naar Kate. Vanaf haar account is het nieuws naar buiten gebracht. Kate wordt ontslagen. Deze daad is onacceptabel voor de directie van de kliniek. Maar Kate kan zich niets van deze actie herinneren en is ten einde raad. Wordt ze hier door iemand anders verantwoordelijk gehouden voor iets wat ze niet heeft gedaan of zit deze daad in haar Schemerzone? Kan Kate het tij keren?

De Vlaamse auteur Hilde Vandermeeren (1970) woont met haar familie in Torhout. Ze studeerde psychologie in Leuven en gaf ruim tien jaar les in het secundair onderwijs. Haar eerste jeugdboek verscheen in 2001. Ondertussen staan er al meer dan 40 kinder- en jeugdboeken op haar boekenplank. Ruim dertig titels werden vertaald in het Deens, Duits, Spaans, Frans, Koreaans en Chinees. Ze won diverse literaire prijzen waaronder een Zilveren Griffel (2005). In 2009 kreeg ze zilver en brons voor de Prijs Letterkunde Jeugdliteratuur van de Provincie West-Vlaanderen. Sinds 2006 heeft ze van schrijven haar beroep gemaakt. Haar thrillerdebuut Als alles duister wordt (2013) won de Hercule Poirot Publieksprijs 2013 en stond op de longlist van de Diamanten Kogel 2013. Daarna verschenen De toeschouwers (2014), Stille grond (lees de recensie hier) en Scorpio (lees de recensie hier). Stille grond haalde de shortlist van de Gouden Strop 2016.

Ik wist niet wat ik mocht verwachten en heb het op me af laten komen waar ik heel blij om ben het zo aangepakt te hebben. Het verhaal begint goed en bouwt zich stelselmatig op. De spanning wordt bladzijde naar bladzijde groter wat maakt, dat je het boek niet naast je neer kan leggen. Het is eenvoudige schrijfstijl, maar onderschat Hilde Vandermeeren niet. In zijn eenvoud zegt ze heel veel en de onderwerpen zijn niet zomaar uit de lucht gegrepen. Haar boek leert ons tal van dingen en brengt ons ook nieuwe kennis zoals bv. Narcolepsie en kataplexieaanval. Dit werd in het boek heel duidelijk uitgelegd net zoals ze ook haar personages echt goed uitdiept. Korte hoofdstukken maakt het lezen gemakkelijker, waardoor ze diepzinnige zaken in het verhaal aan bod kan brengen.
Mijn “geen verwachting’ maakt dat het boek nog beter en spannender is dan wanneer er verwachtingen worden gesteld. Het leest anders en neemt een grotere dimensie aan.

Kate evolueert niet echt, maar de erkenning en herkenning van haar ziekte verloopt wel zeer vlot. Haar collega’s worden niet uitgediept en blijven op de vlakte wat zeker geen minwaarde geeft. Enkel Nano en Roy zijn de mensen die het meest evolueren.

Wat mij betreft, mocht Kate iets snuggerder geweest zijn, maar misschien is haar naïviteit wel nodig om dit verhaal juist te laten verlopen.
Ik heb noch een opmerking noch bemerking of vraag naar anders. Hilde Vandermeeren haar schrijfstijl kan ik echt waarderen.
Haar eerste thriller heb ik al gelezen en daarin was toen al duidelijk dat zij met haar boeken zou meegroeien en dat is nog beter dan ik dacht.
Het plot vind ik echt wel goed. Ik had meerdere personages gezien als mogelijke dader, maar dit had ik niet zien aankomen wat dan ook haar schrijftalent benadrukt.
Een lichte bliksemschicht durf ik het toch wel noemen. Door de cliffhanger op het einde kan hierop mogelijks een vervolg komen. Ik ben alvast benieuwd.

Dit is een boeiend verhaal en ik zat dan ook volledig in het verhaal.
Hilde Vandermeeren heeft volgens mij een zeer goede schrijfstijl, leest vlot, duidelijk en verstaanbaar. Wel heb ik stilgestaan bij de uitleg over “Narcorlepsie en Kataplexieaanval.

Dit is een thriller in zijn volledige vorm, inhoud en stijl en is volgens mij niet typisch Vlaams.. Deze thriller mag best naast buitenlandse thrillers worden geplaatst. Het boek is echt goed!!!
Het boek is zeer doordacht en in deze wereld zou het best wel geloofwaardig kunnen zijn dus misschien mag het woord “hard” toch onder de noemer komen te staan.
Hilde Vandermeeren heeft een eigen mooie schrijfstijl en deze is uniek op zich.

Beoordeling:
Spanning: 4 *, omdat Hilde Vandermeeren er toch in slaagt om het best wel spannend te houden.
Plot: 4,5* punten, Het zit echt goed in mekaar en een totale ommezwaai maakt, wat de eigenlijke dader kon zijn, dat dit precies een bliksemschicht is.
Leesplezier: 4*, Het boek leest echt wel vlot, is duidelijk en geeft voldoende spanningsvelden.
Schrijfstijl:4.5* punten, Naar mijn bescheiden mening heeft Hilde Vandermeeren een leuke, goeie schrijfstijl, waardoor het toegankelijk is voor het grotere plubliek
Originaliteit: 4*, Het thema is wel goed uitgezocht en dit is geen klassieke thriller waarin één of meerdere moorden gebeuren.
Psychologie: 3,5* punten, Psychologische diepgang kon wel beter, enkel bij Kate vind je een psychologische kwinkslag.

Citaten:
“Met iemand die niet naar je luistert, kun je gaan gesprek voeren.”

Dit lijkt zo vanzelfsprekend , maar eigenlijk zit hier heel veel kracht in en mag daar wel eens bij stil gestaan worden.

“Als meer mensen een ijsje kopen, komen meer mensen met
uitdrogingsproblemen in het ziekenhuis terecht.”

Geen oorzakelijk verband, maar wel een “correlatie”. Dat is een woord die mij aansprak en die het gesprek alsook het verhaal naar een ander niveau brengt. “Correlatie” = statistische samenhang tussen twee grootheden”. Is geen
alledaags woord, maar past perfect in de context van het verhaal.