Kwetsbaar poëtisch proza

‘Aan ons kon niet geraakt worden.’ Meer dan dat ene zinnetje krijgt de lezer niet mee op de achterflap van 'De Brulaap', maar wie erdoor geïntrigeerd raakt, slaat het boek open en kan haast niet anders dan zich erdoor laten raken.

De auteur blikt terug op de vriendschap tussen de Luipaard en de Brulaap. Twee jongens die elkaar leren kennen bij de scouts, samen gaan studeren en elkaar dan op tragische wijze verliezen. Auteur Christophe Bell baseerde zich op een ongeval waarbij zijn beste vriend om het leven kwam en hijzelf zwaargewond raakte. Hieruit kwam een fragmentarisch, maar poëtisch boek voort dat de lezer meevoert op een stroom onverwerkte emoties.

De verschillende fragmenten vertonen soms weinig samenhang. De gedachten van het hoofdpersonage tollen over de bladzijden en de rauwheid van het verdriet slaat de lezer soms murw. Bell verwoordt het verlies op een manier die zo dichtbij komt dat het boek soms haast even moet worden weggelegd om de intensiteit van zijn tristesse te laten bezinken. De overpeinzingen zetten aan tot denken, al zijn ze niet altijd h'elder.

'De Brulaap' is op een kwetsbare manier geschreven. Bij monde van het hoofdpersonage geeft de auteur al zijn gedachten bloot. Herinneringen, mijmeringen, schuldgevoel en droefenis wisselen elkaar zonder duidelijke structuur af, ze sleuren de lezer mee in het verwerkingsproces en bijten zich vast. Af en toe verliest Bell zichzelf in zijn eigen woordtornado, maar bovenal beroert hij in dit bijzonder poëtisch debuut.