Origineel en beklijvend debuut

Eddie, Hoppo, Nicky, Fat Gav en Mickey vormen een hechte vriendengroep. Tijdens de zomervakantie gebeuren er op korte tijd een aantal belangrijke dingen. Wanneer er een verschrikkelijk ongeluk plaatsvindt op de kermis ontmoet Eddie de nieuwe leraar, meneer Halloran. Fat Gav krijgt een emmer krijtjes voor zijn verjaardag en de groep vindt het lichaam van een meisje in het bos.

In De Krijtman is Eddie aan het woord. Hij vertelt het verhaal vanuit zijn perspectief. De hoofdstukken wisselen tussen die bewuste zomer en het heden. De gebeurtenissen worden opgerakeld wanneer Mickey onverwacht terugkeert naar het dorp met een verzoek aan Eddie. Stap voor stap ontdekt de lezer wat er precies is gebeurd die periode, al heerst het gevoel dat niet alles prijs wordt gegeven.

Auteur C.J. Tudor onthult de waarheid pas in de laatste bladzijden van het boek en geeft er nog een venijnig staartje aan. Doordat de plot afwijkt van de traditionele thriller waarin er een moord gebeurt en de politie een onderzoek opstart waarna de moordenaar gevat wordt, is het een interessant verhaal geworden. Tudor weet zowel de vertelling uit het heden als het verleden boeiend te houden. De uiteindelijke afloop is niet geheel onvoorspelbaar, maar de details die er mee gepaard gaan zijn dat wel. Daar zit de kracht van De Krijtman in en dat maakt het onderhoudend. Wie tussen de regels leest, denkt al snel de dader te kennen, al zal blijken dat die gok er toch op z’n minst gedeeltelijk naast zit.

Het boek neemt een trage start, maar roept daarmee meteen een beklemmende sfeer op. De spanning komt niet voort uit het verhaal zelf, wel uit de manier van vertellen. Doorheen het hele verhaal is de vraag of de lezer te maken heeft met een onbetrouwbare verteller of een verteller die zelf geen idee heeft hoe de puzzelstukjes in elkaar passen. Het enige waar de lezer op kan vertrouwen, is het gevoel dat er iets niet klopt. De Krijtman is origineel en beklijvend.