Niet overrompelend, maar voldoende potentieel

In Een stap te ver besluit Emily schijnbaar van de één op de andere dag haar leven op te geven en zichzelf opnieuw uit te vinden. Voortaan is ze Cat Brown. Ze woont met haar vriendin Angel en een hoop anderen in een huis ergens in Londen en ze gaat als receptioniste aan de slag voor een reclamebureau. Hoe Cat ook haar best doet, het blijkt niet zo evident om het verleden af te schudden. Beetje bij beetje halen de gebeurtenissen haar in, tot ze gedwongen wordt om de confrontatie met haar verleden, haar familie, de man die ze heeft achtergelaten aan te gaan.

Het verhaal komt traag op gang en het duurt eventjes voor het de lezer in de ban heeft, maar de nieuwsgierigheid wordt wel geprikkeld door de kleine beetjes informatie die worden losgelaten. Het is duidelijk dat Cat op de vlucht is voor een tragedie, maar naar de omvang ervan blijft het tot op het einde gissen. Het boek heeft aandacht voor Cat, maar ook voor de nevenpersonages. Bepaalde hoofdstukken worden bijvoorbeeld volledig aan Angel en Ben gewijd, waardoor het gemakkelijker wordt om hen te begrijpen en het volledige plaatje te zien.

Een stap te ver is een thriller, maar niet eentje die het moet hebben van gruwel of nagelbijtende spanning. Het gaat om de psychologie de personages en de intensiteit van de gebeurtenissen uit het leven van Cat. Wie zit te wachten op een bloedstollend verhaal of op wervelende actie zal op z’n honger blijven zitten. Auteur Tina Seskis heeft geen haast bij het vertellen. Ze neemt haar tijd en bouwt op naar een aantal plotwendingen waarvan de ene heel wat onverwachter is dan de andere.

Tina Seskis schreef dit boek voor haar zieke moeder en gaf het daarna in eigen beheer uit. Ondertussen werd het opgepikt door een uitgever en in heel wat talen vertaald. Ze begon te schrijven zonder goed te weten hoe het verder zou gaan en hier en daar schemert het door in haar schrijfstijl: aarzelend en ietwat houterig. Dit vervaagt wel wat naarmate de hoofdstukken vorderen en niettemin leest het boek toch fijn weg door de sprongen die gemaakt worden tussen heden en verleden en laat Seskis de puzzelstukjes netjes in elkaar passen. Helemaal geloofwaardig komt het allemaal echter niet over, daarvoor is al het drama te veel samengebald in de laatste hoofdstukken. De epiloog is dan weer een aardige vondst. Een stap te ver is geen overrompelend debuut, maar wel een aangenaam tussendoortje dat voldoende potentieel in zich draagt.