Balsem in de wonde

Lucia heeft haar leven niet helemaal op de rails. Ze laat alles op z’n beloop en verwaarloost zichzelf. Wanneer haar vader blijkt te zijn overleden, keert ze samen met haar beste vriendin terug naar het dorp van haar jeugd. Daar moet ze de confrontatie aangaan met gebeurtenissen uit haar verleden en doet ze een ontdekking die als ze de moed vindt haar de antwoorden kan opleveren die ze nodig heeft.

Singer-songwriter Hannelore Bedert gaf haar jongste album de titel ‘Vanaf nu doe ik alles wat ik wil’ en laat daar ook een roman schrijven bij horen. ‘Lam’ is haar debuut. Het verhaal van een vrouw die gebukt gaat onder een traumatische jeugd en beetje bij beetje weer overeind probeert te kruipen. Het leven maakt het haar echter niet gemakkelijk en deelt de nodige klappen uit.

Bedert heeft, net als in haar muziek, ook in dit boek haar eigen stem gevonden. Artiesten die het over een andere boeg gooien, het roept vaak om een dosis scepticisme en uitspraken als schoenmaker blijf bij je leest. (Scepticisme dat overigens niet altijd gerechtvaardigd is.) Gelukkig mag de lezer al dat voorbehoud meteen over boord gooien. ‘Lam’ is een mooie roman geworden waaruit een soort verdrietig optimisme spreekt. Lucia wil wel, maar de constante vraag is of ze het kan redden.

In flashbacks komen de meest bepalende momenten uit haar jeugd aan bod en de botsing met het heden stemt vooral treurig. De auteur laat haar personage echter niet zomaar in de steek en dat maakt van Lam een verhaal dat met momenten best rauw is, maar er wordt ook balsem in de wonde gegoten. Het verleden speelt een grote rol in de manier waarop Lucia in het leven staat en hoewel het verhaal van start gaat in het heden, krijgt het verleden naarmate het verhaal vordert meer aandacht. Hoewel Lucia niet meteen een aimabel personage is, leert de lezer haar zo beter te begrijpen en Bedert geeft de nodige informatie geleidelijk prijs. Uiteindelijk zie je het verloop van het verhaal wel aankomen, die doorzichtigheid van de plot is een werkpunt, maar dat stoort niet te veel doordat het verhaal goed verpakt wordt.

De schrijfstijl is ontdaan van onnodige verfraaiingen. Het is allemaal vrij direct en toch raak. Wat ontbolsterd. Het past bij haar verhaal en de persoonlijkheid van haar hoofdpersonage. De auteur weet de woorden zo te kiezen dat ze geen verduidelijking nodig hebben en de lezer heeft tegelijkertijd toch de ruimte om te bepalen wat hij daar zelf bij denkt/voelt.

Het geheel is een geslaagd debuut dat doet hopen dat Hannelore Bedert nog niet klaar is met het schrijven van romans. Ze heeft de lat in ieder geval hoog genoeg gelegd met ‘Lam’.