Het mes snijdt aan twee kanten

‘Mijn zusje, de seriemoordenaar’ opent met een scène waarin Ayoola, de jongste zus, net een moord heeft gepleegd en hoofdpersonage Korede moet afrekenen met de nasleep. Vanaf hier ontvouwt de plot zich als een verhaal over familieverhoudingen en de complexiteit van het zusterschap.

Oyinkan Braithwaite levert met dit boek haar debuut af en kiest er meteen voor om zich niet in een hokje te laten stoppen. ‘Mijn zusje, de seriemoordenaar’ balanceert op het randje van literatuur en misdaadroman. Hoewel de titel misleidend kan zijn, is het alleszins geen thriller. De lezer moet zich hiervan bewust zijn voor hij aan het lezen slaat. Er zit een zeker spanningselement in, maar dat komt vooral voort uit de verhouding tussen Ayoola en Korede en niet zozeer uit de moorden die Ayoola pleegt.

Door een no-nonsense aanpak te hanteren in haar schrijfstijl, creëert de auteur een efficiënt verhaal. Het is bondig en compact vertelt. Braithwaite verpakt de plot niet in een jasje dat de doelmatigheid van haar hoofdpersonages teniet zou doen. Als gevolg hiervan is er eveneens weinig ruimte voor nuance en diepgang. Er valt veel te zeggen over de Nigeriaanse samenleving, politiek en de armoedekloof, maar dat is hier niet aan de orde. Het dagelijks leven in het ziekenhuis waar Korede werkt gaat verder en daar gaat ze met dezelfde grondigheid te werk als die waarmee ze de plaats van de misdaad onder handen neemt, tot Ayoola haar oog laat vallen op een collega. Flashbacks leren de lezer wel meer over de jeugd van de zussen en verschaffen inzicht in de band tussen hen. Helaas valt Braithwaite hier en daar ten prooi aan stereotypen zoals de lelijke en de mooie zus en de nogal brute omgang met het ondergeschikt personeel. In de onopgesmukte manier van vertellen zit een zekere donkere humor die de manier waarop Korede in het leven staat nog eens extra onderstreept.

Het is wat het is in ‘Mijn zusje, de seriemoordenaar’. Niet meer en niet minder. Dat is de kracht van het verhaal en tegelijk de zwakte. Wie op zoek is naar een dosis maatschappijkritiek of de psychologie achter de daden, zoekt beter verder. Wie echter niet zit te wachten op een prijs voor het meest sympathieke personage of voor de verandering verhaal zoekt dat recht op z’n doel afgaat, moet dit boek zeker een kans geven. Het heeft iets verfrissend.