Horror in uitgestorven niemandsland

Met Engelenmoord zorgde het schrijversduo P.J. Tracy voor een opzienbarend debuut, met Levend Aas voor een waardig opvolger. In het derde deel Dodenrit gaan alle remmen los.

Dodenrit begint meteen met twee spetterende actiescènes. In het gehucht Four Corners, ergens in het niemndsland van Winsconsin verongelukt een melkauto met zenuwgas waarbij alle inwoners om het leven komen. Elders, in een meertje van een steengroeve in Green Bay, vindt een jongen drie lijken, volgepompt met kogels. Grace en Annie van het softwarebedrijf Monkeewrench gaan, samen met FBI-agente Sharon Mueller, op weg naar Green Bay om te helpen bij het opsporen van de seriemoordenaar. Onderweg krijgen zij autopech. Zij verdwalen in de bossen en komen in het verlaten Four Corners terecht. Een ultra reactionair privé-leger probeert hen te vermoorden. Terwijl de vrouwen moeten vluchten voor hun leven, wordt er een reddingsactie op touw gezet door de Monkeewrenchers, Roadrunner en Harley Davidson, samen met een rits rechercheurs onder wie Magozzi en Rolseth.

Dodenrit is een boek met een intrigerend plot. Grace en Annie beginnen als jagers, maar veranderen al snel in opgejaagd wild dat opgesloten zit in een zenuwslopende nachtmerrie. Omdat zij in een afgelegen gebied zitten waar communicatie onmogelijk is, hebben zij geen flauw idee wat zich rond hen afspeelt. En dat is heel wat. Een meedogenloos privé-leger, de lokale politie, de Monkeewrenchers, de FBI en vier rechercheurs razen allemaal verbeten in het rond. Ieder met hun eigen missie. Dat is overigens tevens het manco van Dodenrit. PJ Tracy voert veel te veel (onuitgewerkte) personages en partijen op. Het is een komen en gaan van helden en boeven die achter elkaar aan rennen. Een soort Comedy Capers in thrillervorm.

Toch is Dodenrit een heerlijke actiethriller waarin de spanning te snijden is. Het filmische verhaal pingpongt van de ene scène naar de andere, waarbij elke scène met een cliffhanger wordt afgesloten. De doden vallen als witjes in dit bloedomrande boek met de intensiteit van een horrorverhaal. Het verhaal is niet altijd evenwichtig, het slot snel afgewerkt, maar spectaculair is het wel.
De dames Tracy schrijven op een manier die de lezer meteen na lezing van de laatste pagina al doet verlangen naar het volgende deel. Een groots thrillerduo.