Een van de beste thrillers van dit jaar

Grace McBride is de intrigerende, altijd in het zwart geklede leidster van Monkeewrench, een firma in software ontwikkeling. Samen met haar kleurrijke team, broodmagere Roadrunner, extravagante Annie, ruige Harley, en zakelijke Mitch zitten zij midden in de productie van een gloednieuw spel. Hierin brengt een seriemoordenaar op inventieve wijze mensen om het leven. De bedoeling is dat de speler van het spel in de huid kruipt van de speurder. Door middel van het combineren van gegevens kan hij op een steeds hoger niveau komen om uiteindelijk de moordenaar te pakken voordat hij aan zijn 20e moord bezig is. Het spel is een succes nog voordat het op de markt is. Honderden computer en spelletjesfreaks hebben zich op voorhand ingeschreven en kennen de eerste fases van het spel.

Inmiddels breekt sheriff Michael Halloran uit gehucht Winsconsin zich het hoofd over de daders die een ouder echtpaar in de kerk op rituele wijze hebben vermoord. Elders in het land, in Minneapolis, wordt rechercheur Leo Magozzi geconfronteerd met een vermoorde jogger en een dag later met een dood meisje op de Lakewood-begraafplaats, bungelend over de vleugels van een gigantische stenen engel. Het blijkt pas het begin van een reeks lugubere moorden.

Als blijkt dat een aantal van de moorden op identieke wijze wordt uitgevoerd als in het computerspel kruisen de drie verhaallijnen elkaar. Leo Magozzi en zijn vraatzuchtige assistent Gino Rolseth openen de jacht op een psychopaat die geestelijk leeft in een cyberwereld, maar die moordt in de echte. Aan hem te ontdekken of de moordenaar iemand van buiten is of een van de leden van Monkeewrench.
Centraal in Engelenmoord staat het copy-cat motief. Moeilijker hadden de schrijfsters het zich niet kunnen maken, want het beschrijven of interessant maken van een na-aper is vele malen moeilijker dan het beschrijven van een origineel personage. Zelfs als het om een gruwelijk fenomeen als een seriemoordenaar gaat. Maar P.J.Tracy slaagt met vlag en wimpel. Engelenmoord is vlot geschreven, spannend, humoristisch, origineel en goed gedocumenteerd. De dialogen zijn geestig, de acties verplaatsen zich filmisch snel en de diverse verhaallijnen sluiten naadloos bij elkaar aan. Ook de maatschappelijke plaagstootjes (kritiek op moderne kunst, wapenbezit van burgers, gewelddadige computerspellen etc.) geeft het verhaal een extra dimensie.

Engelenmoord heeft slechts een zwak punt. Er worden veel personages geintroduceerd, maar weinigen worden uitgediept. De meesten blijven een-dimensionale cliche-figuren. Zelfs het bonte gezelschap van Monkeewrench blijft steken in karikaturale aanduidingen. Alleen mooie Grace McBride krijgt meer achtergrond evenals de broeierige Italiaanse rechercheur Leo Magozzi. Zij zullen dan ook ongetwijfeld in de vervolgverhalen weer een belangrijke rol spelen. Ik kijk er met spanning naar uit, want ondanks het genoemde minpuntje vind ik Engelenmoord een van de beste thrillers van dit jaar.