Fascinerende reconstructie van een geschilderd mysterie

Wolfram Fleischhauer (Karlsruhe,1961) zag in 1987 in het Louvre in Parijs “Gabrielle d’Estrees en een van haar zusters”. Gebiologeerd door het raadselachtige schilderij deed hij jarenlang research. In de Bibliotheek van Brussel stuitte hij op uniek materiaal dat honderden jaren oud was. De neerslag van Fleischhauer’s speurtocht is te vinden in zijn eerste histothriller De hand van de schilder.

De ik-persoon in De hand van de schilder is Andreas Michelis, docent Amerikaanse literatuur. Hij is gefascineerd door het schilderij ‘Gabrielle d’Estrees en een van haar zusters’. Hij wil er alles over weten. Het toeval schiet te hulp. Michelis’ vriend Nicolas Koszinski vindt in een oude drukkerij delen van een 19e eeuws manuscript waarin de levens-geschiedenis wordt verteld van de onbekende schilder Vignac, die het schilderij in 1598 gemaakt zou hebben. Bovendien wordt er melding gemaakt van een geheimzinnige brand die het huis waar Vignac woonde in de as legde en waar zich een opgehangen man in bleek te bevinden. Michelis gaat op zoek naar de historische feiten en de betekenis ervan voor het schilderij. Het lijkt erop of Vignac in zijn meesterwerk de oplossing heeft verwerkt van een 400 jaar oud raadsel dat betrekking heeft op de relatie tussen koning Hendrik IV van Frankrijk en zijn maîtresse Gabrielle d’Estrees die op haar 26e jaar onder raadselachtige omstandigheden stierf.

De hand van de schilder is het best te omschrijven als een nauwgezette reconstructie van de gebeurtenissen aan en rond het hof van koning Hendrik IV en Gabrielle, aan het einde van de 16e eeuw. Alsmede een reconstructie van de rol die de armlastige geniale schilder Vignac in het geheel speelde. Doel: de ontstaansgeschiedenis van het schilderij in een kader plaatsen en de betekenis ervan kunnen duiden. Fleischhauer geeft een gedetailleerd en ontluisterend beeld van Frankrijk met haar moeizame Europese verhoudingen, botsende religies, felle burgeroorlogen, hongersnood onder de bevolking, politieke huwelijken, intriges en verraad aan het hof. Een moeilijke tijd dus voor de getrouwde Hendrik IV en zijn staatkundig onmogelijke liefde voor Gabrielle, de moeder van zijn drie kinderen.

Wolfram Fleischhauer trekt een scala aan romantechnieken uit de ladekast om zijn speurtocht naar het verleden vorm te geven. Het verhaal begint in de tegenwoordige tijd met de ik-persoon Andreas Michelis, maar het brandpunt verlegt zich al snel naar de 16e eeuw, via het 19e eeuwse manuscript van zijn vriend Koszinski. Het biedt Fleischhauer de mogelijkheid om onbeperkt te putten uit de in het manuscript opgenomen brieven, politieverhoren en getuigen-verklaringen van vroeger. Vanuit een wisselend perspectief komen er steeds andere personages aan het woord met nieuwe informatie en tal van nieuwe intrigerende raadsels. Het is een overzichtelijke en prettige manier om een verhaal zich op een natuurlijke wijze te laten ontrollen en om bovendien de spanning steeds meer op te voeren. En spanning en raadsels zijn er volop. Want is Gabrielle echt vergiftigd? Is er een verrader aan het hof? Wat is de geheimzinnige boodschap op het schilderij? Wie is de vermoorde man in het afgebrande huis?

Fleischhauer is een verhalenverteller en romancier pur sang. Een rasverteller die de lezer vanaf het begin weet te boeien en ook weet vast te houden. Heden en verleden, waarheid en verdichtsel, romantiek en realiteit, Kunst en koningshuis, vloeien naadloos in elkaar over. Plot en spanningsboog zijn met de grootste zorg neergezet in een reconstructie die zich laat lezen als een gedramatiseerde documentaire. Boeiend, sfeervol en prikkelend mysterieus. De hand van de schilder is een weergaloos debuut van een schrijver die begint op een niveau waar andere bestsellerauteurs niet eens zullen eindigen. Absoluut top.