Suspense in het kwadraat

De Amerikaanse auteur Ira Levin (1929 - 2007) heeft tijdens zijn leven slechts zeven romans geschreven, maar van een dusdanige kwaliteit dat hij zonder meer in de top 10 van beste thrillerschrijvers aller tijden thuishoort. Hij schreef klassiekers als Een kus voor je sterft, Rosemary’s Baby, De jongens van Brazilië en De vrouwen van Stepford. Ira Levin was een virtuoos op het gebied van bloedstollende verhalen met een bovenaards tintje. Een leermeester en voorbeeld voor velen. Stephen King noemde Levin bewonderend `The Swiss watchmaker of suspense novels` Momenteel is zijn tweede klassiek geworden boek, Rosemary’s Baby, verkrijgbaar in de serie Crimezone Classics. Een eerbetoon aan de grootmeester van paranormale spanning.
Hoofdpersonen in Rosemary’s baby is het jonge echtpaar Guy en Rosemary Woodhouse dat in het Victoriaans gebouwde appartementencomplex De Bramford gaat wonen. Hutch, een oude middelbare huisvriend van Rosemary, raadt de jongelui aan om een ander huis te zoeken. De Bramford is volgens hem besmet. Veel bewoners hebben zelfmoord gepleegd, er heeft iemand gewoond die een levende Satan heeft opgeroepen en er hebben twee kannibalistische zusters gewoond die kinderen vermoordden en opaten. Het echtpaar slaat zijn advies lachend in de wind. Terwijl Guy als acteur aan de bak probeert te komen, is Rosemary vervuld van een kinderwens. Intussen maken zij kennis met hun bejaarde buren Minnie en Roman Casavetes die de jeugdige nieuwkomers gastvrij ontvangen en op allerlei manieren bijstaan om zich thuis te voelen in hun nieuwe omgeving.
Maar dan gebeuren er plotseling allerlei onheilspellende dingen. De jonge beschermelinge van de familie Casavetes pleegt zelfmoord, een collega-acteur van Guy wordt van het ene moment op het andere blind en Rosemary’s goede vriend Hutch raakt zonder enige aanleiding in coma. Bovendien lijdt Rosemary, die zwanger is geworden, helse pijnen. Zij begint haar overvriendelijke buren te verdenken van hekserij. Maar als zij haar gedachten kenbaar maakt, raakt zij steeds meer in een isolement.
Ira Levin was een perfectionist die niet rustte voordat elke komma, elke zin, elke scène een maximaal effect had. Aan Rosemary’s Baby dankte Levin zijn bijnaam slow writer omdat hij meer dan zes jaar aan het boek werkte. Maar het resultaat was er naar. Met feilloos gevoel voor timing, ritme en sfeer bouwde hij aan een vrijwel ongeëvenaarde spanningsboog die de lezer steeds opnieuw voorziet van nieuwe prikkels. Subliem gedoseerde angstaanjagende voorvallen die een nog onbekende grotere dreiging aankondigen. Het is een kunstig gecreëerde beklemming die de lezer nog eerder in zijn greep houdt dan Rosemary. De lezer voelt dan ook keer op keer de neiging om de wereld van Rosemary binnen te stappen en haar te waarschuwen. Zeker als er voor de zoveelste keer een alleraardigst personage wordt opgevoerd dat uitsluitend het allerbeste met haar voor heeft. Pas op, Rosemary, achter je.
De apotheose van Rosemary’s Baby is groots en onverwacht. Geen wonder dat de creepy cineast Polanski het boek naar het witte doek heeft vertaald. Zijn demonische verfilming met Mia Farrow in de hoofdrol is er mede oorzaak aan dat het boek de status heeft gekregen van onvergetelijke klassieker. Een griezelig goed boek op het grensvlak tussen thriller en satanische horror. Een boek dat je gelezen moet hebben, al was het alleen maar om te zien hoe een echt goede schrijver spanning weet op te wekken.