Verkracht

verminkt, vermoord,Ze is zesendertig jaar jong en heeft zeven goed verkopende thrillers op haar naam staan. Karin Slaughter is dan ook een tevreden vrouw. Temeer daar haar nieuwste literaire thriller Triptiek door velen wordt beschouwd als haar beste.

In Decatur, een voorstad van Atlanta, worden een aantal tienermeisjes en een hoer bruut verkracht, verminkt en vermoord. Sailant detail: hun tong is afgebeten. De verdenking valt meteen op John Shelley, een pas uit de gevangenis ontslagen boef die vanwege een gelijksoortig zedenmisdrijf op 16-jarige leeftijd tot 22 jaar cel werd veroordeeld. Aan rechercheur Michael Ormewood de taak om de bewijslast rond te krijgen. Hij moet tot zijn ongenoegen samen werken met de zwijgzame Will Trent van het Georgia Bureau of Investigation. Het onderzoek vordert slecht en dreigt nog moeizamer te worden als Ormewood’s buurmeisje van 15 dood wordt aangetroffen in zijn tuin. Wie wil de rechercheur zwart maken? Intussen heeft John Shelley ontdekt dat iemand zijn identiteit heeft aangenomen en al jaren zijn naam gebruikt. Is het zijn neef Woody, de drugsdealer en hoerenloper? Het zijn vragen die schreeuwen om antwoorden, maar in plaats van oplossingen dienen zich alleen maar meer gruwelijkheden en onzekerheden aan.

Karin Slaughter heeft ooit in een interview gezegd dat zij in de eerste plaats schrijft over karakters en dat haar focus niet gericht is op geweld of misdaad. Het gaat haar om de manier waarop mensen met misdaad omgaan. Haar filosofie sluit naadloos aan bij de inhoud van Triptiek. Zij schildert prachtige doorleefde karakters met alle goede en kwade eigenschappen die daarbij horen. De armlastige ex-bajesklant John Shelley, de macho Michael Ormewood, de ondoorgrondelijke Will Trent en de mooie onbesuisde Angie van de afdeling zedendelicten, ze hebben allemaal een verleden dat weerspiegeld wordt in hun huidige gedrag. In Triptiek komt een schilderij voor, een triptiek. Het is een drieluik waarvan je delen kunt openslaan of dichthouden waardoor dingen zichtbaar worden of juist verborgen blijven. Het staat symbool voor het karakter van de mens. Niets of niemand geeft in eerste instantie al zijn/haar geheimen prijs. Naarmate het verhaal vordert, maken we kennis met de keerzijden van de personages. De deuken en butsen uit hun verleden, de permanente bechadigingen. Slaughter is geniaal op het gebied van karakterontwikkeling.

De aandacht voor karakterisering gaat overigens niet ten koste van het misdaadgehalte. Slaughter schotelt de lezer een aantal perversiteiten en gruwelijkheden voor die zijn weerga niet kennen. Het zijn extremiteiten tot in de meest ziekelijke perfectie uitgevoerd op jonge onschuldige meisjes. De lezer hunkert naar gerechtigheid. Maar waar is die te vinden? De verrassende plotwendingen volgen elkaar in hoog tempo op. En nergens krijgt de lezer houvast.

Triptiek is ingenieus, het is een dol makend doolhof van sporen en dwaalsporen. Razend knap geconstrueerd. Een werkelijk superbe spanningsboog. Een duizelingwekkende psychologische martelgang. Meeslepend en prikkelend van het begin tot het einde. Dit is literatuur. Dit is een thriller. Dit is nu eindelijk eens echt een literaire thriller.