Niet Meyers beste

De Zuid-Afrikaanse auteur Deon Meyer staat erom bekend dat hij een verhalenverteller is, maar ook dat zijn boeken zo levensecht zijn. Dit is voor een groot deel te danken aan zijn zorgvuldige research. Hij reist vaak af naar de locaties die hij in zijn boeken wil laten voorkomen en maakt er veel foto’s van. Die gebruikt hij bij de uitwerking van zijn gedachten, die alle in het Afrikaans, zijn moedertaal, geschreven worden. Het derde deel uit de Griessel-reeks is 7 dagen, dat in 2013 is verschenen.

Veertig dagen na de moord op de advocate Hanneke Sloet ontvangt de SAPS (South African Police Services) een e-mail waarin gedreigd wordt dat er iedere dag een politieman wordt neergeschoten tot haar moordenaar wordt gearresteerd. Als niet lang daarna een eerste – niet dodelijke – slachtoffer valt, krijgt Bennie Griessel de opdracht de zaak Sloet te heropenen. Hij heeft hiervoor een week. Griessel doet onderzoek, maar vindt geen enkele nieuwe aanwijzing. De zaak zit muurvast, de druk van hogerhand neemt toe en de schutter maakt iedere dag een nieuw slachtoffer. Wat is het verband tussen de moord en de schutter?

Zeven dagen voor het vinden van een moordenaar. Dat is kort, heel erg kort. Deze tijdspanne zou in principe garant moeten staan voor een snelle thriller waarin de spanning hoogtij viert. Wie dit verwacht komt bedrogen uit. Want ondanks die ene week waarin alles moet gebeuren, valt het tempo enigszins tegen. Pas het laatste derde deel van het verhaal heeft de snelheid en spanning die de lezer van de auteur gewend is. Daarvoor is het, afgezien van het redelijk boeiende begin in de kenmerkende Deon Meyer-stijl, voor een groot deel een verhaal over de privéperikelen van Bennie Griessel. Zijn sores horen er natuurlijk bij, dat maakt hem juist zo boeiend en interessant, maar een overdosis kan ook nadelig zijn. En daar is 7 dagen een heel mooi voorbeeld van.

Vanaf het begin weet de lezer dat de twee verhaallijnen, de moord op Sloet en het neerschieten van de politiemannen, onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Dat gegeven neemt al een groot deel van de spanning weg, ongeacht dat de lezer nog niet weet wat de link tussen beide zaken is. Gedurende de plot neemt de auteur zijn toevlucht in de financiële wereld, toch al niet het meest inspirerende en opwindende thema. Dat merkt de lezer direct, want op de momenten dat dit onderwerp naar voren komt, is het vaak wat saai en spanningsloos. Ondanks dat Meyer er wel voor zorgt dat de financiële terminologie voor het merendeel van zijn lezers begrijpelijk is.

Het verhaal heeft een aantal verrassende ontwikkelingen en ook de ontknoping was niet te voorzien. Toch komt die wel enigszins uit de lucht vallen, alsof de auteur het ook even niet meer wist en er een eind aan wilde maken. Dit alles wil niet zeggen dat 7 dagen een slecht boek is, zeker niet. Want de diverse personages hebben meer dan voldoende karakter om een wat minder verhaal te dragen, is de schrijfstijl van de auteur verhalend en beeldend, waarbij hij de sfeer ook erg goed weet neer te zetten. Maar, en dat kan een keer gebeuren, het is ook niet Meyers beste boek.