Ook criminelen kunnen sympathiek zijn

Vince Camden woont in Spokane, werkt als donutbakker en staat iedere ochtend om 1:59 uur op en bezoekt hij Sam's Pit om er, voordat hij aan het werk gaat, te kaarten. Hij leidt een rustig leven en dat bevalt hem wel. Op een dag merkt hij dat hij wordt achtervolgd door een huurmoordenaar. Dit blijkt een oude bekende uit zijn vorige, criminele, leven te zijn. Vince besluit om tijdelijk uit Spokane te vluchten en gaat terug naar zijn oude woonplaats New York. Daar probeert hij zijn verleden definitief achter zich te laten en wil er zijn schuld aflossen. In de hoop dat hij daarna in alle vrijheid kan leven. Maar zal dit hem lukken?

De donutman is de derde roman van de Amerikaanse auteur Jess Walter. Zijn boeken worden in zesentwintig landen uitgegeven en daarmee is hij een van de succesvolle schrijvers uit Amerika. Naast romans schrijft Walter ook korte verhalen en novellen en heeft hij diverse prijzen in de wacht gesleept.

Het verhaal van Vince Camden speelt zich af aan de vooravond van de presidentsverkiezingen van 1980. Deze verkiezingen zijn niet de rode draad, maar hebben wel een belangrijke rol in het boek. Vince zit namelijk in het getuigenbeschermingsprogamma en mag voor het eerst een stem uitbrengen. Daar is hij blij mee en er eigenlijk ook wel trots op. En dat laat hij aan iedereen merken ook.

Hoewel Vince een niet al te zware crimineel is geweest en ook nu nog steeds wat criminele activiteiten ontplooit, wordt hij neergezet als een uiterst sympathiek persoon waar je al vanaf het begin van het verhaal een zwak voor hebt. In feite geldt dat menselijke ook voor de andere personages die in het boek voorkomen. Nergens krijgt je het gevoel dat je met een stel keiharde misdadigers te maken hebt.

De schrijfstijl van Walter is bijzonder prettig en leest, ondanks dat het verhaal enigszins politiek geladen is, erg gemakkelijk. Naast de serieuze ondertoon, heeft het verhaal ook zijn humoristische kanten. Beide in een goed gedoseerde verhouding. Ondanks dat er redelijk veel personages in het verhaal voorkomen, is het goed te volgen. Jess Walter vervalt nergens in ingewikkelde verhaallijnen waardoor je als lezer de draad kwijt dreigt te raken.

Bij één hoofdstuk, het zesde, kun je je wel afvragen wat het met het verhaal te maken heeft. Het is duidelijk dat het over de niet meer geïnspireerde Carter gaat, maar het lijkt geen enkele toegevoegde waarde te hebben voor het verhaal. Hoewel het in het volgende hoofdstuk wel wat duidelijker wordt, had dat hoofdstuk in feite achterwege kunnen blijven.

De donutman is aanvankelijk uitgebracht als roman, maar een latere uitgave had het predikaat thriller. Voor beide valt wat te zeggen. Het boek kent enkele wat spannendere momenten, maar het overgrote deel heeft het meer weg een spannende roman. Maar in welke categorie het boek ook geplaatst wordt, het is in ieder geval een bijzonder aangenaam en prettig boek dat ook nog eens een boodschap bevat.