Na een goed begin zakt het boek in

Als Eva Lambregts, journaliste met een tijdelijk contract, ontslagen wordt, besluit ze een week eerder naar haar vriendin Dianne te vertrekken. Als ze in Frankrijk, waar Dianne woont, arriveert treft ze een verlaten huis aan. Dianne is er niet. Eva besluit niet te vertrekken, vindt de sleutel van de voordeur en besluit dan maar in het huis te blijven en te wachten tot Dianne op komt dagen.

Vanaf dat moment gebeuren er vreemde dingen. Eva krijgt te maken met de stugge en vijandige houding van de dorpsbewoners en krijgt de indruk dat ze het van de lokale gendarmerie ook niet moet hebben. Als ze eenmaal besloten heeft terug te keren naar Nederland komt haar vriend Erwin haar ondersteunen. Het verblijf in Frankrijk wordt verlengd. Met allerlei gevolgen van dien.

In principe zijn dit ingrediënten om er een spannend verhaal van te maken. Esther Verhoef is daar met Déjà vu echter niet in geslaagd. De eerste bladzijden, waarin een moord wordt beschreven zijn nog veelbelovend, maar daarna is de spanning ver te zoeken. Helaas doen zich in het boek erg voorspelbare situaties voor. Funest voor een boek dat onder de categorie thriller is geplaatst.

Maakt dit het boek dan vervelend om te lezen? Nee, dat ook weer niet. Het boek leest erg gemakkelijk waardoor je het in no time uit kunt hebben. Nergens wordt het ingewikkeld. De draad van het verhaal kwijtraken is onmogelijk. In feite is Déjà vu een aardig tussendoortje waarvan je toch wel wilt weten hoe het afloopt