Niet het niveau van Dan Brown

Han Thomas, een pseudoniem voor Hans van Driel, was ondernemer totdat hij zijn vrouw, die een betrekking in Istanbul aanvaardde, achterna ging. Sinds een jaar is hij manager Finance en Control bij de Koninklijke Boekverkopersbond. Omdat hij altijd al een fascinatie had voor populair wetenschappelijke boeken was, was de keuze niet moeilijk dat dit de rode draad in Het Darwin dilemma, zijn thrillerdebuut, moest zijn. Door dit debuut, dat in mei 2018 is verschenen en meteen goed ontvangen is, wordt hij de Nederlandse Dan Brown genoemd.

Hoogleraar antropologie Mark Enquist is ervan overtuigd dat een eerdere beschaving verantwoordelijk is voor de bouw van de piramide van Cheops. Hij wil dit bewijzen en vertrekt naar Egypte om daar onderzoek naar te doen. Hij heeft echter tegenstanders van zijn theorie en zij willen met alle middelen verhinderen dat er een bewijs gevonden wordt. Op datzelfde moment is in Frankrijk een wetenschapper spoorloos verdwenen. Televisiejournaliste Michelle Rousseau zou bekendmaken dat hij ontdekt heeft dat uit dode cellen leven kan ontstaan. Omdat ook deze wetenschapper tegenstanders heeft, wordt het Rousseau moeilijk gemaakt hem te vinden. Wat hebben beide situaties met elkaar gemeen?

Het Darwin dilemma begint met een proloog waarin spanning zit, zelfs een klein beetje luguber overkomt en hoe dan ook nieuwsgierig maakt. Na dit veelbelovende begin bestaan de daaropvolgende hoofdstukken uit een kennismaking met een aantal personages, maar ook uit een verhandeling van enkele wetenschappelijke en archeologische onderwerpen. Dat gebeurt door middel van twee verhaallijnen. Eén verhaal met Enquist en speelt zich voor het grootste deel bij de piramide af en heeft de archeologie als uitgangspunt. Het andere, dat wetenschappelijk getint is, speelt zich vooral in Frankrijk af en draait om de verdwijning van Moreau. Beide verhalen lijken niets met elkaar te maken te hebben, een belangrijke overeenkomst is dat beide heren een opzienbarende ontdekking hebben gedaan, maar het zal niemand verbazen dat de afzonderlijke verhalen na verloop van tijd toch met elkaar te maken hebben en uiteindelijk samen zullen vloeien.

Doordat het boek doorspekt is met wetenschap en archeologie zal iemand die in beide of een van beide onderwerpen geïnteresseerd is van dit boek kunnen smullen, maar de gemiddelde thrillerlezer kan het saai en droog vinden. Dat wil echter niet zeggen dat de schrijfstijl van Thomas ontoegankelijk is. Verre van zelfs, want met zijn vlotte stijl zorgt hij er wel voor dat het voor iedereen begrijpelijk is. Ook een mate van spanning, hoewel niet zinderend, laat de auteur niet achterwege. Dit bereikt hij door gebruik te maken van cliffhangers en een enkele plotwending. Toch ontkomt hij er niet aan dat er een paar voorspelbaarheden in het verhaal voorkomen en, en dat is in feite bezwaarlijker, dat het regelmatig onwaarschijnlijk is. Dit laatste gaat ten koste van de geloofwaardigheid. Daarnaast zijn er situaties die net even te mooi samenvallen; wat moest gebeuren, gebeurt op dat moment dan ook. Een plotwending waardoor dit later zou plaatsvinden zou verrassender en minder opzichtig zijn geweest.

In de epiloog, dat beter het nawoord had kunnen zijn, legt de auteur uit wat de basis geweest is tot het schrijven van dit boek. Beide thema’s zijn interessant genoeg om er enkele theorieën op los te laten en dat werd en wordt (nog steeds) gedaan. Met dit gegeven is Thomas erin geslaagd om een over het algemeen boeiend en redelijk realistisch boek te schrijven dat in principe ook voor discussie kan zorgen. De vergelijking met Dan Brown is begrijpelijk, maar Het Darwin dilemma haalt dat niveau niet. Mede veroorzaakt door een aantal onvolkomenheden die het boek heeft. Desondanks heeft de auteur het wel degelijk in zich om verder te groeien zodat een volgend boek alleen maar beter zal zijn.