Boeiende en leesbare horrorthriller

In zijn tienerjaren las Thomas Olde Heuvelt alle boeken van onder andere Stephen King en Tolkien en tijdens zijn studie ontdekte hij Ruiz Záfon en Yann Martel. Al deze auteurs hebben invloed gehad op zijn eigen carrière als schrijver. Dat geldt ook voor de dood van zijn vader, afscheid nemen en dood zijn terugkerende thema’s in zijn boeken. In 2012 debuteerde hij met de fantasyroman De onvoorziene. Elf jaar later verscheen zijn horrorthriller Hex, dat tot televisieserie wordt bewerkt. Hij heeft diverse prijzen gewonnen, waaronder in 2015 de prestigieuze Amerikaanse Hugo Award voor het beste korte verhaal.

Het Gelderse dorpje Beek heeft een geheim te bewaren. Buitenstaanders worden ontmoedigd zich er te vestigen, maar als je er eenmaal woont, kun je er nooit meer weg. Reden daarvan is de Wylerheks, een zeventiende-eeuwse vrouw wier ogen en mond zijn dichtgenaaid. Op willekeurige momenten komt ze tevoorschijn, dringt huizen binnen en blijft daar langdurig staan. Iedere dorpsbewoner weet dat haar ogen en mond nooit geopend mogen worden. Een groep van vijf jongeren doet er alles aan om de heks te filmen en plaatst de beelden op een besloten website. Maar dan gaat het mis en ontstaan er enorme problemen.

Vreemd en bizar. Dat is de eerste indruk die je tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken van Hex krijgt. Maar, en dat is de andere kant van het verhaal, het intrigeert ook, het maakt nieuwsgierig. En dat zorgt er vervolgens weer voor dat er een spanningsveld ontstaat dat gedurende de plot alleen maar toeneemt. Er is niet alleen spanning van het willen weten, maar ook spanning die je als het ware de adem beneemt. Dat zorgt ervoor dat het verhaal van begin tot eind boeit, dat je als lezer ook in de ban van de heks raakt. Knap van Olde Heuvelt om zoiets voor elkaar te krijgen. Ondanks dat je eigenlijk wel weet dat het pure fictie is, komt dit ook omdat het verhaal bijzonder realistisch overkomt. Mede dankzij de beeldende beschrijvingen van diverse situaties, maar vooral van Beek.

Behalve spannend is het verhaal bij vlagen ook luguber, dan merk je overduidelijk de invloeden van Stephen King. Toch heeft de auteur wel degelijk een eigen draai aan het verhaal gegeven, het is origineel en, hoewel de heks uit de middeleeuwen stamt, heeft het vooral een hedendaags tintje. Want videoblogs en social media hebben een belangrijke en in feite een onmisbare rol in het verhaal. Je kunt zelfs zover gaan om te stellen dat de auteur zijn tijd enigszins vooruit was. Neem bijvoorbeeld de uit de hand lopende protesten van de gele hesjes in Frankrijk in gedachten. Daarbij is in zekere zin sprake van een volksoproer, die is er ook in de ontknoping van het verhaal. Een overeenkomst is duidelijk merkbaar.

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, maar de rode draad is altijd de Wylerheks. Hierdoor wordt het een gevarieerd verhaal, heeft het voldoende afwisseling en een soms mooie symboliek. Denk daarbij aan de uit, die er regelmatig in voorkomt. In de Indianen-mythologie staat het dier symbool voor transformatie, het oude moet sterven om ruimte te maken voor iets nieuws. De onwerkelijke en daardoor ongeloofwaardige ontknoping, een ware Apocalyps, heeft daar alle schijn van. Dat einde ten spijt, is het Olde Heuvelt zonder meer gelukt om met Hex een boeiend en buitengewoon leesbaar horrorverhaal neer te zetten.