Clichématige en daardoor gemiddelde politiethriller

Jace Demon is bijna klaar met zijn werkdag als fietskoerier als hij gevraagd wordt om toch nog één zending af te leveren. Met enige tegenzin accepteert hij dit omdat hij de inkomsten wel goed kan gebruiken. Nadat hij de envelop bij Lenny Lowell, een dubieuze advocaat, heeft opgehaald wordt hij bij het opgegeven afleveradres bijna overreden, vervolgens achtervolgd en er wordt op hem geschoten.

Als Jace teruggaat naar Lenny ziet hij dat de straat vol staat met politiewagens. Het blijkt dat de advocaat is vermoord. Jace lijkt de hoofdverdachte te zijn. Vooral omdat hij bij het ophalen van de envelop het moordwapen heeft aangeraakt. Bij Jace slaat de angst toe. Omdat hij nu gezocht wordt door zowel de politie als de moordenaar slaat hij, om zichzelf en zijn jongere broertje Tyler te redden, op de vlucht.

In de eerste hoofdstukken van Nacht en ontij maken we vooral kennis met Jace. Zijn karakter en wat hem gevormd heeft tot hoe hij nu is, wordt redelijk uitgebreid beschreven. Hoewel Jace negentien jaar oud is, krijgt je aanvankelijk de indruk dat hij jonger is. Waarschijnlijk een bewuste keuze van Tami Hoag omdat andere personages hem ook zo zien.

Het verhaal zit niet al te ingewikkeld in elkaar en daardoor leest het vrij gemakkelijk. Dat komt natuurlijk ook door de redelijk eenvoudige schrijfstijl die Hoag in dit boek hanteert.
De diverse verhaallijnen die gebruikt worden, zijn niet verwarrend en voegen, op een enkele uitzondering na, wel wat toe aan het verhaal. Want ze zijn allemaal onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Tami Hoag doet voorkomen dat dit een buitengewoon spannend boek is, want ze heeft haar fans de boodschap gegeven om het licht niet uit te doen en door te blijven lezen. Als je durft. Waar die boodschap op gebaseerd is, is niet geheel duidelijk. Want spannend is en wordt het boek nergens.

Verrassend wordt het boek zo goed als niet. Daarvoor is deze politiethriller te clichématig. Denk hierbij onder andere aan de eeuwig voorkomende concurrentiestrijd tussen twee politieonderdelen. Of de waarschijnlijk grappig bedoelde conversaties waarbij over en weer zogenaamd beledigende opmerkingen worden geplaatst. Pas aan het eind van het boek komt de eerste en enige verrassing voor. Want het plot is niet zoals je zou verwachten.

Nacht en ontij is niet de spectaculaire thriller die je van Tami Hoag zou kunnen verwachten. Het op zich niet onaardige verhaal lijkt niet helemaal uit de verf te komen. Het blijft allemaal wat oppervlakkig waardoor het boek niet boven de middelmaat uitstijgt. Jammer, want Tami Hoag kan beter.