Beleef het beklemmende gevoel van Casey

Na een lunch met twee vriendinnen wordt Casey Marshall in een parkeergarage door een auto geschept en raakt daardoor zwaar gewond. Ze heeft het ongeluk overleefd, maar is wel in een coma terechtgekomen. Ondanks dat ze zich niet kan bewegen en ook niets kan zeggen, krijgt ze wel mee wat er om haar heen gebeurt. Ze kan namelijk wel horen.

Dat ze kan horen heeft niemand in de gaten. De gesprekken die haar bezoekers en ook haar man Warren hebben, worden steeds minder oppervlakkig en onthullen geheimen waar Casey niets van wist. Op sommige momenten vraagt ze zich zelfs af of dit allemaal echt is of dat ze het zich inbeeldt. Vooral wanneer haar man haar onthult dat het eigenlijk geen ongeluk was en dat hij nog plannen met haar heeft.

Het moet beangstigend zijn om in coma te liggen, weten dat je niets kan doen, zien en zeggen, maar wel alles wat er om je heen gebeurt meekrijgt. Omdat je wel kan horen. En dat is precies waar het in Roerloos om draait.

In het verhaal gebeurt, uitgezonderd de eerste paar hoofdstukken, eigenlijk niet zo heel erg veel. Logisch, want Casey is immers het belangrijkste personage en zij ligt in coma. Toch kan het boek niet saai of vervelend genoemd worden. Want een zekere spanning is in nagenoeg ieder hoofdstuk wel aanwezig. Deze spanning wordt langzaam opgebouwd waardoor het verhaal boeiend blijft.

Tijdens het lezen krijg je, door verschillende flashbacks, steeds meer te weten over het personage Casey. Van alle personages die in het boek voorkomen, is dit het meest en best uitgewerkte. Misschien dat een aantal andere ook wat uitvoeriger beschreven hadden kunnen worden, maar waarschijnlijk zou dat dan niet van toegevoegde waarde zijn. In ieder geval is het niet hinderlijk dat dat niet gebeurd is.

Het thema kan suggereren dat het verhaal traag voortkabbelt, maar Joy Fielding heeft het zo geschreven dat het erg vlot en prettig leest. Veel verrassende wendingen komen niet in het verhaal voor en ongeveer halverwege het boek weet je wie de auto heeft bestuurd en wat er nog zou moeten gebeuren. Toch heeft dit geen invloed op hoe je het boek beleeft.

Het uiteindelijke plot was redelijk voorspelbaar en de laatste paar hoofdstukken lijken te zijn afgeraffeld. Je krijgt daardoor de indruk dat Fielding niet precies wist hoe ze het verhaal tot een goed eind kon brengen. Jammer, want ondanks dat eind is Roerloos een prima psychologische thriller waarbij je zelf ook het beklemmende gevoel kunt krijgen dat Casey heeft.