Niets is wat het lijkt

Al zolang ze het zich kan herinneren is Anita Larkens met schrijven bezig. Ze begon met gedichten en volgde daarna een schrijfcursus. En als copywriter schreef ze onder andere voor de tijdschriften Schijven magazine en Pippo en recenseerde ze thrillers voor Crimezone.nl. In 2001 verscheen haar non-fictieboek, De volmaakte vrouw. Werk succes en identiteit. Eind 2012 deed ze mee aan een erotische thrillerwedstrijd van Vrouwenthrillers.nl en haar huidige uitgever De Crime Companie, die ze in 2013 won. Haar verhaal werd gepubliceerd in het boek Verleiding. In datzelfde jaar werd haar thrillerdebuut Schaduwdochter als e-book uitgebracht. In 2015 volgde de papieren versie.

Na haar scheiding van haar man Dries valt psychologe Mare Berg in een depressie. Als ze na zestien weken weer aan het werk gaat, zag ze één dossier op haar bureau liggen. Om weer rustig te kunnen beginnen. Dit dossier is van Chantal, een jonge vrouw die wegens diefstal regelmatig met justitie in aanraking is gekomen en doorverwezen is naar een psycholoog. Wanneer Chantal na een tweede bezoek aan Mare spoorloos verdwijnt, besluit Mare zich over haar dochtertje te bekommeren. Vier jaar later duikt Chantal plotseling weer op en begint voor Mare een onzekere periode die op haar zenuwen werkt. Want komt Chantal haar dochtertje weer terughalen of niet? Het gaat zelfs zover dat Mare de wanhoop nabij is en overgaat tot een daad die niemand had kunnen voorzien.

Het verhaal bestaat uit drie delen en het eerste, dat zich afwisselend in 1999 en 2003 afspeelt beslaat het grootste deel daarvan. Het heden speelt zich af in 2003 en de flashbacks hebben tot gevolg dat de lezer meer te weten komt over wat zich vier jaar eerder heeft afgespeeld. Dat werkt verhelderend, maar zorgt er eveneens voor dat de mogelijk aanwezige spanning tenietgedaan wordt. Vooral omdat de lezer in dit eerste deel denkt te weten wat er gebeurd is. Deel twee speelt zich in 2003 af, maar ook dan worden afwisselend sprongen in de tijd gemaakt. Hierin wordt het gedrag van Mare enigszins verklaard. In het laatste en kortste deel worden alle eventuele vragen beantwoord en blijkt de auteur een verrassing in petto te hebben.

De sprongen in tijd geven het verhaal snelheid, maar af en toe komt het voor dat zo'n tijdwisseling te plotseling komt waardoor een klein beetje verwarring ontstaat. Je kunt dan het gevoel krijgen wat te missen. Wat zeker ontbreekt, is de spanning. Pas op eenderde van het boek doet zich een eerste verrassende wending voor. Voor een thriller, ook al is het een psychologische, is dat veel te laat. Ondanks dat de ontknoping veel verheldert en ook verrassend is, blijven er desondanks nog wel wat vragen over die niet beantwoord worden.

Het thema van Schaduwdochters, waarheid en leugen, is origineel en de manier waarop dit in het verhaal is verwerkt, heeft in ieder geval tot gevolg dat niets is wat het lijkt. Toch kun je je niet aan de indruk onttrekken dat Larkens hier soms te ver in gaat. Daardoor doen grote delen van het verhaal vrij ongeloofwaardig aan. Jammer, want in principe leent dit thema zich er heel goed voor om het wel realistisch te laten zijn. Dat zou niet alleen de spanning, maar ook de geloofwaardigheid ten goede komen.