Een boek met een goed plot en geweldige character building!

Phobos verteld over een wereld waar de VS een nieuwe president heeft en verschillende grote bedrijven heeft moeten verkopen aan particulieren om de staatsschulden af te lossen. Ook de NASA valt hier onder. Er is echter nog niet genoeg aan verdiend, dus door project ‘Genisis’ te starten, kan het bedrijf wat NASA heeft gekocht stiekem flink wat winst maken – wat dus niet aan de rest van de wereld, en de deelnemers, wordt verteld.

Je leert meteen Léonor kennen, een van de vrouwelijke deelnemers en tevens de hoofdpersoon. Het boek is in de ik-vorm geschreven, maar ook in de derde persoon. De stukken die in de derde persoon zijn geschreven vertelt alles wat op de aarde gebeurt en wat de deelnemers niet meekrijgen. Dit zorgt ervoor dat de spanning goed wordt opgebouwd, maar tevens ook dat je heel relaxt kan lezen. Victor wisselt zo het thriller-aspect en de beschrijving van het plot goed af met de YA romance en character building. Ik vind het een erg origineel verhaal en erg goed uitgewerkt. Ik ben een fan van dit soort boeken, Eenzaam en extreem ver weg en een Wereld zonder hemel had ik ook in een ruk uitgelezen. Toch was Phobos weer een tikkeltje anders, veel dichter bij het heden waar we nu in leven en de personages voelden erg realistisch. Ieder personage heeft een geheim of is beschadigd, zijn daardoor heel erg zelfverzekerd of juist heel angstig – ze reageerden dan ook realistisch op bepaalde situaties. Hierdoor werd het verhaal heel echt voor me.

Het is al vrij snel duidelijk dat Léonor haar eigen redenen en geheimen heeft om mee te doen aan Project Genisis, hetzelfde geldt voor de andere deelnemers. In dit boek lees je vooral over wat de dames meemaken tijdens de reis, de jongens blijven een heerlijk mysterie. Je weet alleen dat over de jongens wat de meiden willen vertellen of wat je te weten krijgt van de wetenschappers op aarde en wat Léonor natuurlijk krijgt te weten als ze de jongens leert kennen.
Alle deelnemers komen dan ook uit verschillende landen, en hebben ieder hun eigen specialisatie: Communicatie, Planeetkunde, Biologie, Geneeskunde, Navigatie en Techniek. Deze specialisaties zijn nodig tijdens de vlucht, maar ook voor het overleven op Mars. De jongens en de meisjes vliegen ieder apart naar Cupido, het station waar zij in zullen verblijven tijdens de reis naar Mars. Cupido heeft twee aparte gedeeltes, voor de jongens en de meisjes, en zij kunnen elkaar alleen zien in de ontmoetingsruimte tijdens de speeddates van 6 minuten. Je kan het een beetje vergelijken met Big Brother meets Utopia – de deelnemers worden 24/7 gefilmd, moeten hun partner zien te vinden waar ze de rest van hun leven mee door willen brengen, het wordt uitgezonden op internationale televisie én ze moeten in de smaak vallen bij het publiek. Het publiek kan namelijk geld doneren voor de Uitzet, dat de overlevingskansen en het comfort op Mars zal bepalen voor de koppels.

Alle dames op het schip zijn eigenlijk heel verschillend, waardoor het soms flink botst tussen de deelnemers, maar soms zijn ze ook een hecht team. Léonor is een beetje de koppigste van allemaal en soms heb ik ook moeite gehad om haar te doorgronden, maar ook dat wordt in het verloop van het verhaal allemaal duidelijk. Het geheim van Léonor belemmerd haar in haar sociale contacten, maar ook in haar handelen en de mate van zelfvertrouwen die ze heeft. Het is een meisje met wie ik erg mee kon leven, maar wie ik soms wel een schop onder d’r kont kon geven. Maar hé, dan weet je ook dat het een goed boek is!

Kortom: het dit boek is een échte aanrader. De cover van het boek vind ik prachtig: het geeft een idee hoe Léonor eruit zou kunnen zien maar laat nog genoeg aan de verbeelding over. Een goede keus. Helaas breekt de rug erg snel.
Ik heb erg genoten van het boek en vind het erg jammer dat ik nog een hele tijd moet wachten tot deel twee uit komt…