Ik heb een kater.

Als eerste wil ik even de schrijfstijl van dit boek bespreken. Dit boek is anders dan het doorsnee YA boek vanwege het woordgebruik. Soms kwam ik woorden tegen waarvan ik dacht: dit ben ik echt nog nooit in een YA boek tegen gekomen. Voorbeelden zijn hiervan ”pivotaal” (wat eigenlijk een letterlijke vertaling is vanuit het Engels) of dat de personages steeds ”iets met grif toegeven”. Soms irriteerde ik me een beetje aan die letterlijke vertalingen, maar aan de andere kant past het ook bij het verhaal. Dit boek is eigenlijk in het Engels geschreven en later vertaald naar het Nederlands door een Nederlandstalige schrijfster. Dat verklaard een hoop. Plus, er zullen ook een hoop Vlaamse woorden en zinnen tussen zitten die voor mij misschien raar of te letterlijk vertaald klinken. Na een poosje wende ik er aan en kon ik er makkelijk doorheen lezen, gelukkig.
Ook zijn het onderwerp en de manier van vertellen vrij intens. Dat samen met het taalgebruik zijn de redenen waarom ik dit een YA boek vind voor de oudere YA lezer.

Maar goed, het verhaal.

Dat is echt fantastisch.

De personages nemen je meteen mee in hun leven. Bij pagina 40 werd ik al emotioneel, wilde ik Sam al gigantisch door elkaar rammelen en Jasper een dikke knuffel geven. Sam is 16 jaar, een meisje dat slimmer is dan goed voor haar is en een beetje sociaal gestoord. Jasper is een jongen van 18 die ontzettend gevoelig is, gevoeliger dan goed voor hém is. Sam en Jasper zijn elkaars anker en gaandeweg in het verhaal kom je er achter waarom die vriendschap zo diep is. Nee, er is totaal geen sprake van liefde in dit verhaal. Wel van een diepgaande vriendschap, die bijna hechter is dan een familiare band. En Jasper is echt wel hecht met zijn ouders.

Ik wil niet te veel verklappen, dus ik vertel een klein beetje over de geschiedenis van dit duo. Sam heeft toen ze een jaar of negen was in één klap haar ouders en zusje verloren. Jasper was toen haar reddende engel. Hij heeft vanaf die dag gezworen voor haar te zorgen en dat doet hij met alle liefde.

Jasper is een jongen die leeft voor zijn ouders. Hij zet vooral zijn vader op een voetstuk, die een bekend en succesvol architect is. Jasper wil dolgraag in de voetsporen van zijn vader treden, zodat zijn vader trots op hem is. Er is alleen één probleem. Jasper haar architectuur. Jasper kan geen wiskunde. Jasper wil diep van binnen de zaak van zijn vader niet overnemen. Jasper wilt heel iets anders en alleen Sam weet wat dat is.

Jasper en Sam geven meer om elkaar dan om hen zelf.

De vriendschap tussen die twee is zo vertederend, dat mijn hart brak op het moment dat Jasper brak en dus ook Sam. Die twee zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden en Joanne weet dit zo ontzettend goed te beschrijven dat je zo ontzettend met dit duo meeleeft. Steeds weer, bij elke drempel die ze moeten nemen tot het afscheid nadert.
Jasper is dan ook vastbesloten zijn laatste dagen niet in het ziekenhuis door te brengen. Hij laat aan Sam een boekje zien waar hij zijn bucketlist items in geschreven heeft en dan komt Sam met een idee. Het gaat tegen alles in wat Sam denkt en vindt, maar toch zet ze haar plan door. Zodra het besluit is genomen, begint Jasper’s leven eigenlijk pas écht.

Hart-Slag is een dikke pil van bijna 500 bladzijdes. Maar het zijn 500 bladzijdes vol spanning, emotie, liefde, verdriet, woede, onzekerheid en hoop. Ik ben dit boek begonnen te lezen in de trein en ik vond het gewoon jammer dat ik na een uur op mijn bestemming was. Ik wilde weten hoe Jasper zijn laatste dagen doorkwam. Ik wilde wéten wanneer het afscheid ging komen. En wat was het afscheid onverwacht en mooi.

Echt, Joanne. Ik heb een kater door dit boek. Maar wat is ie heerlijk.

Liefs,
Kelly