Even iets anders.

Als je denkt dat alle YA fantasy boeken een sterke, knappe, onmenselijke slimme tiener als hoofdpersoon hebben, heb je het mis.
Laten we over Kellen praten. Hij is 15 jaar, dun, niet al te groot, niet super knap. Hij heeft niet veel vrienden of magie. Zijn zusje van 13 is een sterkere magiër dan hij, om het zo te zeggen. Sterker nog, hij kan niet eens een briesje opwekken. Als hij niet even snel voor zijn 16e verjaardag toegang krijgt tot zijn magie, zal hij de rest van zijn leven als Sha’Tep door het leven gaan en de Jan’Tep bedienen. Net als zijn oom zijn machtige vader bediend. Alleen is het nu natuurlijk zijn oom niet meer, het is gewoon een bediende.
De Jan’Tep hebben verschillende tatoeages in de vorm van banden op hun onderarmen, die symbool staan voor verschillende soorten magie. Zo heb je zijde magie, bloed magie, ijzermagie, sintel magie, adem magie… ga maar door. Hoe meer ringen je activeert, hoe meer magie je hebt en hoe krachtiger je bent. Je kunt namelijk de verschillende soorten magie ook combineren tot krachtige spreuken.
Kellen heeft dus nog geen magie en is het lachertje van de klas. Toch wil hij zijn proeven doen, in de hoop dat zijn ringen alsnog activeren. Kellen is misschien geen magiërs, maar wel een slimme jongen. Door strategisch te vechten en zijn kennis over lichaam en geest te gebruiken, weet hij goed te doen alsof hij magie heeft. Echter merken zijn klasgenoten en docent dat hij bluft en gaat Kellen nog een stapje verder, hij wil een dier aan zich binden met behulp van de krachtige magie van zijn zusje. Als hij dan ook nog een mysterieuze vrouw met nog mysterieuzere kaarten tegen komt die het voor hem opneemt, vage levenslessen heeft en er ook nog een groot geheim aan het water komt, is de chaos compleet.
Vogelvrij heb ik op aanraden van vriendinnen gelezen en ik moet zeggen, het was voor mij even wennen. Ik heb ook even nodig gehad om het verhaal te laten zakken. Wat ik wel weet, is dat ik dit verhaal echt tof vind. Echt tof. De hoofdpersoon is niet de standaard YA-save-the-world-hero, is niet eens knap of sterk. Eigenlijk stelt hij vrij weinig voor, want zijn zusje en vader zijn de helden van de familie én de stam.
Kellen is een heerlijke tiener jongen die midden in de pubertijd is. Naast zijn school zijn vriendschappen en eerste liefdes ook erg belangrijk. Kellen is zijn plekje in de wereld, zijn wereld, aan het zoeken. Hij probeert te ontdekken wie hij is en wie hij kan zijn, ook als hij geen magie heeft. Kellen kijkt op naar zijn vader en is jaloers op zijn zusje, voelt liefde voor zijn moeder en doet er alles aan om erbij te horen. Je ziet dan ook een grote groei in zijn personage door het verhaal heen en veel van zijn karaktertrekjes vondik erg herkenbaar. Oh, die fijne pubertijd!
De wereld die de Castell schetst is erg mooi. De Jan’Tep hebben hun eigen gebruiken, normen en waarden. De soorten magie vind ik ook erg mooi bedacht, vooral dat je de verschillende spreuken weer letterlijk kunt combineren zodat er weer andere magie ontstaat. Ik moest een beetje denken aan Avatar: The last Airbender toen ik dit las. In die serie kunnen mensen die aarde beheersen, ook staal maken/beheersen, of vuurmeesters kunnen ook leren de bliksem te beheersen. Die mengelmoes die je met spreuken kunt maken, komt een beetje op hetzelfde neer (alleen dan wel anders, volg je het nog?).
Kortom, het is een fantastisch boek vol magie, geheimen (heel veel geheimen, gtst is er niets bij!), vriendschap, jezelf ontdekken en voor jezelf opkomen. Ik heb erg genoten van alle plottwists, teleurstellingen en nieuwe vriendschappen die Kellen moest doorstaan. Mijn hart brak soms voor hem, maar op andere momenten heb ik ook hard moeten lachen om zijn fantastische humor!