Een reis door het verleden

Wat het hart kan horen ~Jan-Philipp Sendker
282 blz
Oorspronkelijke titel Das Herzenhören

Ik heb het over de liefde die blinden tot zienden maakt. Over de liefde die sterker is dan de angst. Ik heb het over de liefde die het leven zin geeft, die niet gehoorzaamt aan de wet van het verval, die ons doet groeien en geen grenzen kent. Ik heb het over de triomf van de mens over het egoïsme en de dood.
Bovenstaand citaat vat mooi samen waarover dit boek gaat. Alhoewel dit citaat al vroeg in het boek opduikt, is mij dit gedurende de reis van Julia bijgebleven.
Julia Win is een New Yorkse advocate die op zoek gaat naar Tin Win, haar vader. Tin Win is op een dag verdwenen. Zijn familie weet niet waar hij naar toe is. Wat nog meer, eigenlijk weten zij niks over de eerste twintig jaar van hun vader, echtgenoot. Dan vindt Julia een brief die haar vader heeft geschreven naar Mi Mi. Een liefdesbrief die Julia aan het denken zet. Ze besluit om terug te keren naar de roots van haar vader, Birma.
Eens aangekomen in Birma ontmoet Julia U Ba. Hij neemt haar mee op reis in het verleden van haar vader. Eerst staat ze, zoals een goede advocate het betaamt, wantrouwig tegenover het verhaal van U Ba. Het is een verhaal over moed, tegenslag, overwinning en vooral een verscheurend liefdesverhaal.
De schrijver neemt je mee naar onbekende plaatsen en tijden. Je voelt je zo betrokken in het verhaal, dat je het boek moeilijk kunt wegleggen. Zonder veel over het verhaal te verklappen is de titel perfect gekozen. Dit in tegenstelling tot de eerder verschenen titel ‘het theehuis van Kalaw’.
Het boek doet je nadenken voor de zin van het leven, hoe je met tegenslag moet omgaan. De schrijver weet ook in enkele zinnen de lezer nadenken over bepaalde zaken.
Om af te sluiten nog een citaat:
Kunnen woorden vleugels hebben? Kunnen ze als vlinders door de lucht glijden? Kunnen ze ons meevoeren naar een andere wereld? Kunnen ze ons laten beven zoals het natuurgeweld dat de aarde doet schudden?