Met Spelen met vuur hebben Simon en Dick naar mijn mening weer een goed boek gemaakt die het tijdsbeeld van de jaren '20/ '30 goed weergeeft. Vooral de vele feiten en weetjes die over de Spelen van 1928 beschreven worden maken het boek heel geloofwaardig. Ik weet natuurlijk ook niet alles van die Spelen, maar zo op het eerste gezicht hebben de heren een goede research gedaan. Het verhaal zelf vind ik op zich heel ingenieus in elkaar zitten. De plotwendingen op het einde zijn er weer net zoals in de voorgaande boeken, maar het einde kon mij niet zó verrassen als zijn twee voorgangers. Het was misschien door die vele plotwendingen en het goed onderbouwde verhaal een kleine anti-climax. De dader(s) wordt zeker niet op een presenteerbladje gegeven, maar een echte: 'Ooooh!!, zit dat zo' kon het bij mij niet halen.

Ik heb even goed genoten van het boek. Dat je ook weer in één adem lekker uit wilt lezen. Historisch gezien weer een prachtboek en wat zijn de personages toch weer leuk. VLH en juffrouw Van Henegouwen zijn bij tijd en wijlen echt komisch.