Wat een trots, wat een vooroordeel

Via Hebban won ik Trots en Vooroordeel en mocht ik dus meedoen met de leesclub, wat ervoor zorgde dat ik het in een razend tempo uit heb gelezen vergeleken met Jane Eyre, die ik begon te lezen op 27 juni 2015 en nu maar bij bladzijde 75 ben. Dat lees je goed. Ik ben twee jaar geleden begonnen met het lezen van een boek en ik heb het nog steeds niet uit. Nu dwalen we van boek af, want ik hoor het eigenlijk te hebben over Trots en Vooroordeel.

Iedereen heeft (hopelijk) wel ooit van Trots en Vooroordeel gehoord. Misschien niet van Jane Austen, maar van haar boeken zijn talloze films en parodiën gemaakt, zoals Pride and Prejudice and Zombies, waar vorig jaar een film van verscheen. Je zou verwachten dat ik ooit een adaptatie heb gezien van dit boek, maar nee. Uiteraard heb ik van 'Mr Darcy' en Elizabeth Bennett gehoord, maar het verhaal zelf? Geen idee.

Aangezien Jane Austen niet uit deze tijdperk komt, was ik ook niet verbaasd dat haar schrijfstijl anders was dan gewoonlijk, maar het heeft toch wel even geduurd voordat ik daadwerkelijk in het verhaal zat en mij niet bleef storen aan de schrijfstijl. Waar ik ook aan heb moeten wennen, is het feit dat de mensen in de negentiende eeuw heel anders denken dan de mensen uit de 21ste eeuw. Zo gedroegen veel vrouwen in Trots en Vooroordeel zich niet zo slim (al zijn er nu ook mensen die niet zo slim zijn), jaloers (wat nu eigenlijk ook gebeurd), mochten de mannen doen wat ze wilden, had iedereen het er de hele tijd over het huwelijk en mocht men niet samenwonen als ze nog niet getrouwd waren. Dat laatste verbaast mij niet dat ze dat toen dachten, maar aangezien ik vergeten was dat ze in die tijd zo dachten, was ik wel verbaasd (hopelijk begrijp je mij nog).

Het verhaal was tot mijn verbazing bijna hetzelfde als de chick-lits van tegenwoordig, alleen dan eentje die meer dan tweehonderd jaar oud is. Ik wilde net zeggen dat het niet heel erg origineel was, maar wat kan ik er eigenlijk over zeggen, omdat dit het eerste boek is die ik heb gelezen uit dit tijdperk? Tja. Niets.

Eindelijk, ja, eindelijk, snap ik waarom iedereen die Mr Darcy toch zo geweldig vindt. Vind ík hem geweldig? Mwah. Ik bedoel, hij is heel aardig en zo in plaats van naar, maar om heel eerlijk te zijn zien en horen we niet zo veel over zijn karakter. Qua persoonlijkheid naast zijn aardigheid. Ja, het zou geweldig zijn als iedereen zijn eigen Mr Darcy had, maar... urgh, ik weet niets meer te zeggen. Goed, Mr Darcy is wel oké.

Zoals ik zei stoorde ik mij een beetje aan het feit dat de vrouwen in dit boek zich vaak jaloers en dom gedroegen, waarop de mannen dan een perfect antwoord gaven. Nu zouden we dan 'Get wrecked!' of 'Shots fired!' of 'Burn!' zeggen. En dat was eigenlijk het enige wat ik grappig vond. Trots en Vooroordeel wordt gezien als een komisch boek, maar óf ik snapte de humor niet óf ik had geen idee welke dingen als grappig werden gezien. Eigenlijk is dat een beetje van hetzelfde, maar de conclusie blijft dat ik het boek niet super grappig vond. Niet zoals de boeken van Rick Riordan in ieder geval. Nou ja, dat is weer mijn type humor.

Trots en Vooroordeel is een klassieker en daarom raad ik je aan om het te lezen, al vraag ik mijzelf nog steeds af waarom dit boek eigenlijk zo bekend is geworden. Door Mr Darcy? Misschien. Door de humor? Zou kunnen. Ik raad je aan om dit boek met iemand anders te lezen, of als leesclubboek. Tenzij je dol bent op dit soort boeken en zonder deadlines ze uit kunt lezen. Ik kan dat in ieder geval niet.

(Eerder verschenen op debookgeek.blogspot.nl)

Om terug te komen op de titel van deze recensie: 'Wat een trots' slaat op het feit dat ik trots ben dat ik dit boek eindelijk heb gelezen en het van mijn nog-te-lezen-lijst kan schrappen. 'Wat een vooroordeel' slaat op het feit dat ik ooit een jeugdversie heb moeten lezen van Northanger Abbey en ik het vreselijk vond, waardoor ik dacht dat alle boeken van Jane Austen zo vreselijk waren (al was dat wel vijf jaar geleden). Vooroordeel aanwezig!