Luchtig vermaak

Het Utrechts nieuwsblad noemde Ed van Eeden ooit de ‘Utrechtse Baantjer’ door zijn politieromans die zich afspelen in Utrecht-Noord. Dossier Moord op de Dom is het vijfde deel in de serie District Noord. De hoofdrol is wederom weggelegd voor politieman Fons Snetlage, sinds een jaar leider van het flexteam aldaar.

Na de dood van zijn vrouw heeft Fons Snetlage moeite om de draad van zijn leven weer op te pakken. Hoewel zijn huwelijk verre van goed was, kan hij de dood van zijn echtgenote niet zo makkelijk uit zijn systeem krijgen. Gelukkig biedt zijn werk afleiding. Hoewel, het flexteam dat hij leidt staat onder druk. Als er niet snel betere resultaten komen zal er waarschijnlijk weer bezuinigd worden op het toch al gereduceerde team. Het lijk dat Snetlage bij toeval op de Domtoren vindt, komt dan ook als geroepen. De jacht op de dader kan beginnen…

De eerste pagina’s van Moord op de Dom spraken me gelijk erg aan. Ze lazen lekker weg en waren goed geschreven. Met de spreuk ‘een goed begin is het halve werk’ in mijn achterhoofd, las ik dus snel verder. Helaas sloeg het ‘goede gevoel’ al vrij snel om in lichte ergernis. Wat vlot en pakkend begon veranderde al snel in een voortslepende langdradigheid. De vaart ebde weg uit het verhaal doordat te veel zinnen een verhaal opvulden met te weinig ‘body’. De plot die rondom het 750-jarige bestaan van de Dom is heen geweven, kwam op mij ietwat geforceerd over. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat het misdaadverhaal bij de locatie is gezocht en niet andersom.

Doorlezend kon ik me niet onttrekken aan het idee dat er veel meer uit het verhaal te halen viel. Het kwam op mij een beetje over als een haastklus die een wat simplistische plot als resultaat had. Bezuinigen op de vele bezoekjes aan restaurants, snackbars en kroegen van Snetlage en zijn partner en wat meer aandacht voor actie en diepgang in de plot, zou al een slok op een borrel hebben gescheeld. Ondanks mijn duidelijke kritiek blijf ik wel van mening dat van Eeden het in zich heeft om een goed boek te schrijven. Zijn pen is vaardig, zijn zinnen mooi. Daarbij zijn de recensies op Crimezone van zijn voorgaande boeken overwegend positief. Laat ik het er maar op houden dat dit niet het beste boek is uit de serie. Voor mensen die houden van luchtig vermaak met een cultureel tintje een aardige keuze.