Wat afstandelijk

Met haar serie over Sarah Linton en Jeffrey Tolliver heeft Karin Slaughter mijn hart gestolen. De eerste drie delen in deze reeks waren zonder twijfel vier sterren waard. Nummer vier moest het met drie doen en dat geldt helaas ook voor de nieuwste titel Trouweloos.

Als Jeffrey en Sarah samen in het bos wandelen, stuiten ze bij toeval op het lichaam van een meisje. De jonge vrouw ligt begraven in een doodskist en kijkt alsof ze iets vreselijks heeft gezien voordat ze stierf. Nadat ook het zusje van het vermoorde meisje spoorloos verdwijnt, kan Jeffrey de zaak niet meer uit zijn hoofd krijgen. Samen met Lena Adams probeert Jeffrey te achterhalen wat er gebeurt is. Ze ontdekken een gruwelijk geheim…

De kracht in de verhalen van Slaughter is de uitstekende typering van haar hoofdpersonen. Als geen ander weet zij haar karakters tot leven te brengen. Voeg daar nog een vlotte schrijfstijl en een ijzingwekkende spanningsopbouw aan toe en je hebt een topthriller. De beslommeringen tussen Sarah en Jeffrey, de getraumatiseerde Lena grijpen je als lezer naar de keel. Hoewel hun rol in Trouweloos nog steeds prominent is, komen al deze hoofdpersonen helaas niet helemaal uit de verf. Het lijkt wel of Slaughter wat meer afstand heeft genomen tot de hoofdrolspelers en dat drukt een duidelijke stempel op het verhaal. Hun beslommeringen gingen daardoor dit keer helaas niet door merg en been en dat was een tegenvaller.

Qua plot werd de spanning te langzaam opgebouwd. Dit haalde de vaart uit het verhaal. Pas tegen het einde kwam de ouderwetse huiveringwekkende ‘Slaughterspanning’ goed op gang. Een beetje mosterd na de maaltijd en niet voldoende om nog een extra ster binnen te halen. Dit boek een teleurstelling noemen gaat echter te ver. Slaughter kan schrijven, dat heeft ze al eerder bewezen. Haar fans raad ik dit boek dan ook zeker aan. Het is geen topper, maar nog steeds een heel aardig verhaal.